μυδάω

English (LSJ)

(μύδος A)

   A to be damp, dripping, φόνου μυδώσας σταγόνας S. OT1278; μυδῶσα κηκίς Id.Ant.1008; φόνῳ μυδόωντες (v.l. -όεντες) ὀδόντες Nic. Th.308; μύροις μ. AP5.198 (Hedyl.); μυδόωσα ἀπὸ χροὸς ἔρρεε λάχνη A.R.4.1531; of ulcers, Hp.Ulc.10; [θυρεοὶ] ὑπὸ τῶν ὄμβρων . . μυδῶντες Plb.6.25.7; of the eyelids (v. sq.), Dsc.1.71,72.    II to be damp, clammy from decay, σὰρξ μυδῶσα Hp.VC15; of a corpse, S.Ant.410.

German (Pape)

[Seite 213] feucht, durchnäßt sein; φόνου μυδώσας σταγόνας, Soph. O. R. 1278 (φόνῳ μυδόωντες Nic. Th. 308); μυδῶσα κηκὶς μηρίων, Ant. 995; μυδῶν σῶμα, der verwesende Leichnam, 406; so bes. Sp., von zu vieler Feuchtigkeit verderben, verfaulen, Pol. 6, 25, 7; Luc. D. Mort. 14, 5; Alciphr. 3, 33; s. Ruhnk. Tim. p. 184.

Greek (Liddell-Scott)

μῠδάω: μέλλ. -ήσω, (μύδος) εἶμαι ὑγρός, κάθυγρος, διάβροχος, στάζω, φόνου μυδώσας σταγόνας Σοφ. Ο. Τ. 1278· περὶ τοῦ ἐν Ἀντ. 1008, ἴδε ἐν λέξει κηκίς· φόνῳ μυδόωντες ὀδόντες Νικ. Θηρ. 308· μύροις μ. Ἀνθ. Π. 5. 199. ΙΙ. εἶμαι ὑγρὸς ἐκ σήψεως, ἐπὶ πτώματος, Ἱππ. Κεφ. Τρωμ. 909, Σοφ. Ἀντ. 410, Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 1531, κτλ.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
1 être humide, mouillé;
2 moisir ou pourrir par suite de l’humidité, se putréfier.
Étymologie: μύδος.

Greek Monotonic

μῠδάω: (μύδος), μέλ. -ήσω, είμαι μούσκεμα από την υγρασία, είμαι γλοιώδης από τη σήψη, λέγεται για πτώμα, σε Σοφ.· μυδῶσα κηκίς, γλοιώδης υγρασία, μούχλα, στον ίδ.· μυδῶσαι σταγόνες, σταγόνες που κυλούν, στον ίδ.

Russian (Dvoretsky)

μῠδάω:
1) быть влажным, мокрым, струиться: φόνου μυδῶσα σταγών Soph. капля крови; μυδῶσα κηκὶς μηρίων Soph. струящийся сок бедер (жертвенного животного);
2) растекаться, т. е. разлагаться, гнить (μυδῶν σῶμα Soph.).

Frisk Etymological English

Grammatical information: v.
Meaning: be damp, deteriorate by dampness (Ion. poet., Plb.)
Other forms: aor. μυδῆσαι (H.), perf. μεμύδηκα (Dsc.).
Compounds: Also with περι-, δια-.
Derivatives: μυδ-αλέος (δια- μυδάω A. in lyr.) wet, dripping (since Λ 54), -αλόεις id. (AP); μύδος m. wetness, putrefaction (Nic.) with μυδόεις = μυδαλέος (Nic.), μυδών, -ῶνος m. putrefaction of an ulcer (Poll.). (δια-)μύδησις id. (medic.), μυδαίνω, also with δια-, moisten, make wet (A. R., Nic.). -- To μύδρος, which may be cognate, and μύζω suck, which was wrongly connected, s. v.
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]X [probably]
Etymology: Whether the late and rare μύδος must be sonsidered as the basis of the Greek group, may be doubted, s. below. As basis of the early attested μυδαλέος (as ἰκμαλέος, ἀζαλέος a.o.) may have served both a verb and a noun (cf. Debrunner IF 23, 5, Chantraine Form. 253 f.); beside this adj. with metr. lengthened (?) υ there was (after αὑαλέος : αὑαίνω ets.) μυδαίνω with analogical (?) long vowel (Schulze Q. 169 ff.). μυδάω too is ambiguous; it can be a denomin. of μύδος, but it can be understood as well as a deverbative formation (cf. Schwyzer 719, also 682 on μαδάω); then μύδος would be a late backformation. -- The comparable non-Greek words do not clarify the situation: Lith. máudyti bathe (full grade iterative, prob. with secondary d to Latv. maût submerge, swim); Skt. mudira- m. cloud (class.), also frog and lover (lex.); in all meanings prob. from múd- f. lust, joy, módate be gay. The meaning makes the connection with μυδάω rather doubtful; one compares mádati also be gay beside μαδάω (s.v.). Further from Germ. Dutch mot fine rain a.o. -- WP. 2, 250f., Pok. 741 f., Fraenkel s. maudà, máudyti, mudà, Vasmer s. múslitь, W.-Hofmann s. 1. mundus; many more forms and lit. Cf. μύσος and μυλάσασθαι. - IE connection is uncertain. Lith. mudrùs lively cannot have IE *mud- which would have given a long u (so it must have been *mudh-). Fur. 249f., 259 connects μύσος and takes δ\/σ as Pre-Greek. The variation of the length can also be Pre-Greek.

Middle Liddell

μῠδάω, fut. -ήσω μύδος
to ooze with damp, be clammy from decay, of a corpse, Soph.; μυδῶσα κηκίς clammy moisture, Soph.; μυδῶσαι σταγόνες oozing drops, Soph.