πόλτος
Ubi idem et maximus et honestissimus amor est, aliquando praestat morte jungi, quam vita distrahi → Where indeed the greatest and most honourable love exists, it is much better to be joined by death, than separated by life.
English (LSJ)
ὁ, A porridge, Alcm.75, Plu.2.201c, etc.; π. ἕψειν Epich. 23; sts. oxyt., as Archig. ap. Orib.8.1.7, 8.46.11, Gal.12.45.
German (Pape)
[Seite 659] ὁ, Brei, das lat. puls; Alcman bei Ath. XIV, 648 b; Plut. u. a. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
πόλτος: ὁ, πυκνὸς ζωμός, ἕψημα, Λατιν. puls, pultis, Ἀλκμὰν 63, Ἐπίχ. 11 Ahr., Πλούτ. 2, 201C, κτλ.· πρβλ. πολφός.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
sorte de bouillie de farine ou de pain cuit avec des légumes.
Étymologie: cf. lat. puls.
Greek Monolingual
ὁ, Α
βλ. πολτός.
Russian (Dvoretsky)
πόλτος: ὁ полбенная каша или похлебка Plut.
Frisk Etymological English
Grammatical information: m.
Meaning: flour porridge (Alcm., Epich., Plu.).
Compounds: πολτο-ποιέω to make into π. (Orib.).
Derivatives: Dimin. πολτάριον n. (Dsc.), adj. πολτώδης porridge-like (Erot.).
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: Formation like χόρτος, φόρτος a. o. and in gen. reminding of πάλη fine flour, πέλανος liquid substance (of flour) (s. vv.), but the closer relation cannot be indicated. -- To this, prob. as LW [loanword], Lat. puls, -tis f. id. with pultārius table-ware (orig. for porridge), from where again πολτάριος id. (Gal.) with the dimin. βουλταρίδιον (PHolm.); cf. W.-Hofmann s. v. w. lit. -- So no etym.
Frisk Etymology German
πόλτος: {póltos}
Grammar: m.
Meaning: Brei aus Mehl (Alkm., Epich., Plu. u.a.).
Composita : Davon πολτοποιέω ‘zu π. machen’ (Orib.),
Derivative: das Demin. πολτάριον n. (Dsk. u.a.), das Adj. πολτώδης breiartig (Erot.).
Etymology : Bildung wie χόρτος, φόρτος u. a. und im allg. an πάλη feines Mehl, πέλανος Mehlteig, Brei (s. dd.) erinnernd, ohne daß sich die etwaige Verwandtschaft näher angeben läßt. — Dazu, wohl als LW, lat. puls, -tis f. ib. mit pultārius Geschirr (urspr. für Brei), woraus wiederum πολτάριος ib. (Gal.) mit dem Bemin. βουλταρίδιον (PHolm.); vgl. W.-Hofmann s. v. m. Lit.
Page 2,577
