κολαπτήρ

English (LSJ)

ῆρος, ὁ, chisel, IG11(2).199A86 (Delos, iii B.C.), 7.3073.132 (Lebad.), Plu.2.350d, Luc.Somn.13.

German (Pape)

[Seite 1472] ῆρος, ὁ, Meißel zum Eingraben in Stein; Luc. Somn. 13; Ath. XI, 488 c u. a. Sp.

French (Bailly abrégé)

ῆρος (ὁ) :
ciseau pour entailler la pierre.
Étymologie: κολάπτω.

Greek (Liddell-Scott)

κολαπτήρ: ῆρος, ὁ, γλυφίς, γλύφανον, Λουκ. Ἐνύπν. 13, Πλούτ. 2. 350D.

Greek Monotonic

κολαπτήρ: -ῆρος, ὁ, σμίλη, καλέμι, κοπίδι, σε Λουκ.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

κολαπτήρ -ῆρος, ὁ [κολάπτω] beitel.

Russian (Dvoretsky)

κολαπτήρ: ῆρος ὁ резец, долото Luc., Plut.

Middle Liddell

κολαπτήρ, ῆρος,
a chisel, Luc.