πέλωρος
Τίς, ξένος ὦ ναυηγέ; Λεόντιχος ἐνθάδε νεκρὸν εὗρέ σ᾿ ἐπ᾿ αἰγιαλοῦ, χῶσε δὲ τῷδε τάφῳ, δακρύσας ἐπίκηρον ἑὸν βίον· οὐδὲ γὰρ αὐτὸς ἥσυχος, αἰθυίῃ δ᾿ ἶσα θαλασσοπορεῖ. → Who art thou, shipwrecked stranger? Leontichus found thee here dead on the beach, and buried thee in this tomb, weeping for his own uncertain life; for he also rests not, but travels over the sea like a gull.
English (LSJ)
η, ον, also ος, ον Od. 15.161 (the only example of the fem. in Hom.):—monstrous, prodigious, huge, with collat. notion of terrible, in Hom. much rarer than the form πελώριος, but in Hes. the more common; δράκοντα φέρων ὀνύχεσσι πέλωρον Il.12.202; χῆνα φ. ὀ. π. Od.l.c.; π. ὄφιν, δεινόν τε μέγαν τε. Hes. Th.299; Γαῖα πελώρη ib.159, 173, Q.S.2.225; θάμβος Maiist.55; ὡς φοβερός, ὡς π. Ezek. Exag.125: neuter plural as adverb, πέλωρα βιβᾷ with gigantic tread, h.Merc. 225, cf. 349: Sup. πελώριστος Theoc. Ep. 18.5 (fort. πεδωρισταί = Μεθορισταί (Dor. ὦρος = ὅρος), i.e. μέτοικοι).
German (Pape)
[Seite 553] (s. πέλωρ), ungeheuer groß, riesenhaft, gew. mit dem Nebenbegriffe des durch seine Größe Schrecken Erregenden; von einem Drachen, Il. 12, 202; oft bei Hes. γαῖα πελώρη; auch πέλωρα βιβᾷ, er macht ungeheure Schritte, H. h. Merc. 225, vgl. 349; erkl. πελώρης durch εἱμαρμένης.
French (Bailly abrégé)
α ou ος, ον :
d'une grandeur ou d'une grosseur énorme, prodigieux, monstrueux.
Étymologie: πέλωρ.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
πέλωρος -η -ον en -ος -ον [πέλωρον] monsterlijk, geweldig groot.
Russian (Dvoretsky)
πέλωρος: и 2 Hom., Hes. = πελώριος.
English (Autenrieth)
Greek Monolingual
-ώρη, -ον και πέλωρος, -ον, Α
1. τεράστιος, τερατώδης, υπερμεγέθης, πελώριος
2. φοβερός, τρομερός
3. (το ουδ. πληθ. ως επίρρ.) πέλωρα
γιγαντιαίως («πέλωρα βιβᾷ» — βαδίζει με γιγαντιαία βήματα, 'Υμν. Ερμ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < πέλωρ «υπερφυσικό τέρας» ή πιθανότερα < πέλωρον.
Greek Monotonic
πέλωρος: -η, -ον και -ος, -ον (πέλωρ), τερατώδης, πελώριος, τεράστιος, γιγάντιος, με παράλληλη έννοια της απέχθειας προς αυτό, όπως το πελώριος, σε Όμηρ., Ησίοδ.· ουδ. πληθ. ως επίρρ., πέλωρα βιβᾷ, κάνει πελώρια βήματα, σε Ύμν. στον Ερμή.
Greek (Liddell-Scott)
πέλωρος: -η, -ον, ὡσαύτως ο, ον Ὀδ. Ο. 161· (πέλωρ)· - τερατώδης, πελώριος, ὑπερμεγέθης, μετὰ παραλλήλου ἐννοίας τοῦ φοβεροῦ, τρομερός, παρ’ Ὁμήρῳ πολὺ σπανιώτερον τοῦ τύπου πελώριος, ἀλλὰ παρ’ Ἡσ. ὁ συνηθέστερος· δράκοντα φέρων ὀνύχεσσι πέλωρον Ἰλ. Μ. 202, 220· αἰετὸς ἀργὴν χῆνα φέρων ὀνύχεσσι πέλωρον Ὀδ. Ο. 161· π. ὄφιν, δεινόν τε μέγαν τε Ἡσ. Θ. 299· Γαῖα πελώρη (ὁ Ὅμηρος δὲν ἔχει θηλ.) αὐτόθι 159, 173, κτλ.· - οὐδέτ. πληθ. ὡς ἐπίρρ., πέλωρα βιβᾷ, βαδίζει βήμασι γιγαντιαίοις, Ὁμ. Ὕμν. εἰς Ἑρμ. 225.
Middle Liddell
πέλωρος, η, ον πέλωρ
monstrous, prodigious, huge, gigantic, with collat. notion of terrible, like πελώριος, Hom., Hes.:—neut. pl. as adv., πέλωρα βιβᾷ he strides gigantic, Hhymn.
