χρεώστης
διαφέρει δὲ ἡ κωμῳδία τῆς τραγῳδίας, ὅτι ἡ μὲν κωμῳδία ἀπὸ γέλωτος εἰς γέλωτα καταλήγει, ἡ δὲ τραγῳδία ἀπὸ θρήνου εἰς θρῆνον → comedy is different from tragedy, because comedy tapers off from laughter into laughter, but tragedy from lament into lament
English (LSJ)
ου, ὁ, debtor, Ph.1.634, al., J.AJ3.12.3, Plu.2.101c, SIG833.9 (Epist.Hadriani), Luc.Abd.15, CIG2817.14 (Aphrodisias).
German (Pape)
[Seite 1372] ὁ, der Schuldner, Luc. abdic. 15 u. Plut.; nach Schol, Ar. Nubb. 241 att. für χρεωφειλέτης.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
débiteur.
Étymologie: χρέος.
Russian (Dvoretsky)
χρεώστης: ου ὁ должник Plut., Luc.
Greek (Liddell-Scott)
χρεώστης: -ου, ὁ, ὡς καὶ νῦν, χρεωφειλέτης, ὀφείλων χρέη, Πλούτ. 2. 101C, Λουκ. Ἀποκηρυττ. 15, Συλλ. Ἐπιγρ. 2817. 14.
Greek Monolingual
ο, ΝΑ, θηλ. χρεώστρια Α
πρόσωπο που έχει χρηματική κυρίως οφειλή, χρεωφειλέτης, οφειλέτης.
[ΕΤΥΜΟΛ. < χρέος / χρέως + κατάλ. -της].
Greek Monotonic
χρεώστης: -ου, ὁ (χρέος), οφειλέτης, σε Λουκ.
Middle Liddell
χρεώστης, ου, ὁ, χρέος
a debtor, Luc.
Mantoulidis Etymological
Ἀπό τό χρεώς ἀντί χρέος τοῦ χράομαι– χρῶμαι, ὅπου δές γιά περισσότερα παράγωγα.
