Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

acrimonia

From LSJ
Revision as of 15:33, 12 June 2024 by Spiros (talk | contribs) (CSV import)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)

Ἓν οἶδα, ὅτι οὐδὲν οἶδα → I know only one thing, that I know nothing | all I know is that I know nothing.

Diogenes Laertius, Lives of the Philosophers, Book 2 sec. 32.

Latin > English

acrimonia acrimoniae N F :: acrimony; briskness; caustic/corrosive/pungent quality; indigestion; vigor

Latin > English (Lewis & Short)

ācrĭmōnĭa: ae, f. 2. acer,
I sharpness or pungency (so far as it has a quickening, animating power, diff. fr. acerbitas, which desig. a disagreeable sharpness).
I Lit., of taste: si ulcus acrimoniam brassicae ferre non poterit, the pungency, irritation, smart, Cato R. R. 157, 5: dulcis cum quadam acrimonia, Plin. 24, 14, 78, § 128; cf. sinapis, id. 18, 13, 34, § 128 al.—Of smell, Plin. 27, 13, 109, § 133.—
II Fig., sharpness, acrimony, austerity of character, energy of acting: “animi vivacitas,” Non. 73, 17: mei feri ingeri iram atque animi acrem acrimoniam, Naev. ap. Non. 73, 18 (Rib. Trag. Rel. p. 11); cf.: vim, ferociam, animi, atrocitatem, iram, acrimoniam, Att. ib. (Ribbeck, p. 196): convenit in vultu pudorem et acrimoniam esse, Auct. Her. 3, 15, 26; cf. ib. 4, 13, 19; 24, 34: si Glabrionis patris vim et acrimoniam ceperis ad resistendum hominibus audacissimis, Cic. Verr. 1, 17, 52.—Of abstract objects: vis et acrimonia causae, Cic. Inv. 2, 48, 143: licentiae, Auct. Her. 4, 37, 49.—Of discourse, sharpness of speech (opp. sermo): tum in sermone, tum in acrimonia, now in common conversation, now in sharp talk, Auct. Her. 4, 42, 54.

Latin > French (Gaffiot 2016)

ācrĭmōnĭa,¹⁵ æ, f. (acer 2),
1 âcreté, acidité : Cato Agr. 157, 5 ; Plin. 18, 128, etc.
2 âpreté [de caractère], dureté : Næv. Tr. 35 || âpreté, énergie : Cic. Verr. 1, 1, 52 || énergie, efficacité [d’un argument] : Cic. Inv. 2, 143.

Latin > German (Georges)

ācrimōnia, ae, f. (acer), I) die Schärfe, a) im Geschmack, der scharfe Geschmack, das Pikante (nicht gerade unangenehm, wie in acerbitas), von Senf, Zwiebeln, Salpeter usw., Col. u. Plin.: brassicae, Cato : Plur., acrimoniae ceparum, Min. Fel. 28, 9. Arnob. 7, 16 extr. – b) die Schärfe, das Pikante des Geruchs, Plin. 27, 133: Plur., foetentes acrimoniae allii, Col. 9, 14, 3. – c) die Säure im Magen, Plin. 23, 142. – d) die scharfe, beißende Ausdünstung, Cael. Aur. acut. 1, 10, 74. – II) übtr.: a) die Schärfe der Sinne, cernendi, Augustin. de gen. ad litt. 12, 17. – b) die Schärfe, Bitterkeit, Strenge, Rauheit des Charakters, mei animi acris acr., Naev. com. 38 (vgl. Acc. tr. 468): acr. morum, Capit. Alb. 11, 5. – v. Abstr., nimium acrimoniae habere, Cornif. rhet. 4, 49. – c) die Energie, Tatkraft, in der Miene, convenit in vultu pudorem et acrimoniam esse, Cornif. rhet. 3, 26: im Handeln, patris vis et acr., Cic. I. Verr. 52. – v. Abstr., vis et acr. causae, Kraft u. Wirksamkeit, Cic. de inv. 2, 143: gravitatis et acrimoniae plurimum habere, Cornif. rhet. 4, 19. – d) die Schärfe der Diskussion, die bewegtere Rede (Ggstz. sermo, ruhigere Darstellung), Cornif. rhet. 4, 52.

Latin > Chinese

acrimonia, ae. f. :: 酸。利害。嚴。— orationis 陡文。