Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

acrimonia

From LSJ

Ubi idem et maximus et honestissimus amor est, aliquando praestat morte jungi, quam vita distrahi → Where indeed the greatest and most honourable love exists, it is much better to be joined by death, than separated by life.

Valerius Maximus, De Factis Dictisque

Latin > English

acrimonia acrimoniae N F :: acrimony; briskness; caustic/corrosive/pungent quality; indigestion; vigor

Latin > English (Lewis & Short)

ācrĭmōnĭa: ae, f. 2. acer,
I sharpness or pungency (so far as it has a quickening, animating power, diff. fr. acerbitas, which desig. a disagreeable sharpness).
I Lit., of taste: si ulcus acrimoniam brassicae ferre non poterit, the pungency, irritation, smart, Cato R. R. 157, 5: dulcis cum quadam acrimonia, Plin. 24, 14, 78, § 128; cf. sinapis, id. 18, 13, 34, § 128 al.—Of smell, Plin. 27, 13, 109, § 133.—
II Fig., sharpness, acrimony, austerity of character, energy of acting: “animi vivacitas,” Non. 73, 17: mei feri ingeri iram atque animi acrem acrimoniam, Naev. ap. Non. 73, 18 (Rib. Trag. Rel. p. 11); cf.: vim, ferociam, animi, atrocitatem, iram, acrimoniam, Att. ib. (Ribbeck, p. 196): convenit in vultu pudorem et acrimoniam esse, Auct. Her. 3, 15, 26; cf. ib. 4, 13, 19; 24, 34: si Glabrionis patris vim et acrimoniam ceperis ad resistendum hominibus audacissimis, Cic. Verr. 1, 17, 52.—Of abstract objects: vis et acrimonia causae, Cic. Inv. 2, 48, 143: licentiae, Auct. Her. 4, 37, 49.—Of discourse, sharpness of speech (opp. sermo): tum in sermone, tum in acrimonia, now in common conversation, now in sharp talk, Auct. Her. 4, 42, 54.

Latin > French (Gaffiot 2016)

ācrĭmōnĭa,¹⁵ æ, f. (acer 2),
1 âcreté, acidité : Cato Agr. 157, 5 ; Plin. 18, 128, etc.
2 âpreté [de caractère], dureté : Næv. Tr. 35 || âpreté, énergie : Cic. Verr. 1, 1, 52 || énergie, efficacité [d’un argument] : Cic. Inv. 2, 143.

Latin > German (Georges)

ācrimōnia, ae, f. (acer), I) die Schärfe, a) im Geschmack, der scharfe Geschmack, das Pikante (nicht gerade unangenehm, wie in acerbitas), von Senf, Zwiebeln, Salpeter usw., Col. u. Plin.: brassicae, Cato : Plur., acrimoniae ceparum, Min. Fel. 28, 9. Arnob. 7, 16 extr. – b) die Schärfe, das Pikante des Geruchs, Plin. 27, 133: Plur., foetentes acrimoniae allii, Col. 9, 14, 3. – c) die Säure im Magen, Plin. 23, 142. – d) die scharfe, beißende Ausdünstung, Cael. Aur. acut. 1, 10, 74. – II) übtr.: a) die Schärfe der Sinne, cernendi, Augustin. de gen. ad litt. 12, 17. – b) die Schärfe, Bitterkeit, Strenge, Rauheit des Charakters, mei animi acris acr., Naev. com. 38 (vgl. Acc. tr. 468): acr. morum, Capit. Alb. 11, 5. – v. Abstr., nimium acrimoniae habere, Cornif. rhet. 4, 49. – c) die Energie, Tatkraft, in der Miene, convenit in vultu pudorem et acrimoniam esse, Cornif. rhet. 3, 26: im Handeln, patris vis et acr., Cic. I. Verr. 52. – v. Abstr., vis et acr. causae, Kraft u. Wirksamkeit, Cic. de inv. 2, 143: gravitatis et acrimoniae plurimum habere, Cornif. rhet. 4, 19. – d) die Schärfe der Diskussion, die bewegtere Rede (Ggstz. sermo, ruhigere Darstellung), Cornif. rhet. 4, 52.

Latin > Chinese

acrimonia, ae. f. :: 酸。利害。嚴。— orationis 陡文。