ἀπομάχομαι

English (LSJ)

[μᾰ], fut. -μαχοῦμαι,

   A fight from the walls of a fort or town, τεῖχος ἱκανὸν ὥστε ἀπομάχεσθαι ἐκ τοῦ ἀναγκαιοτάτου ὕψους Th. 1.90; βασίλεια ἱκανὰ ἀ. high or strong enough to fight from, X.Cyr. 3.1.1: abs., fight desperately, Id.An.6.2.6; πρός τι Plu.Brut.5, Hld. 5.1; τινί against a thing, Plu.Caes.17.    II ἀ. τι fight off a thing, decline it, ἀπεμαχέσαντο τοῦτο Hdt.7.136: abs., ὁ μὲν δὴ ταῦτα λέγων ἀπεμάχετο Id.1.9; ἀ. μὴ λαβεῖν τὴν ἀρχήν D H.2.60.    III ἀ. τινά drive off in battle, X.HG6.5.34.    IV finish a battle, fight it out, Lys.3.25; resist, Arist.Pr.870b23.    V metaph., counteract, ταῖς ἀποφοραῖς Aët.16.24.

German (Pape)

[Seite 314] (s. μάχομαι), herabkämpfen von einem höheren Orte aus, z. B. von den Mauern herab sich vertheidigen, Xen. Cyr. 5, 2, 2 u. öfter; ἐκ τῶν πλοίων Pol. 8, 7; τῷ πάθει Plut. Caes. 17; πρός τι Brut. 5; τὸν βάρβαρον, abhalten, Xen. Hell. 6, 5, 34; öfter bei Sp., z. B. App. Mithr. 78; übh. ablehnen, ταῦτα Her. 7, 136; absol., sich niedersetzen, 1, 9; vgl. Xen. An. 5, 10, 6; μὴ λαβεῖν τὴν ἀρχήν Dion. Hal. 6, 60, u. öfter.

Greek (Liddell-Scott)

ἀπομάχομαι: [ᾰ]: μέλλ. -μᾰχέσομαι, συνηρ.-μαχοῦμαι: - μάχομαι ἀπὸ τῶν τειχῶν πόλεως ἢ φρουρίου, ἐξ ὕψους Θουκ. 1. 90· τείχεα ἱκανὰ ἀπομ., ὑψηλὰ ἢ ἱκανῶς ἰσχυρά, ὥστε νὰ μάχηταί τις ἀπ’ αὐτῶν, Ξεν. Κύρ. 1. 1, 1: - ἀπολ. ἀποκρούω, ἀντιτείνω εἴς τι, δὲν ἐγκρίνω τι, οἱ δὲ ἱσχυρῶς ἀπεμάχοντο· ἀμφοῖν γὰρ ταὐτὰ ἐδόκει μὴ ἀναγκάζειν κτλ. ὁ αὐτ. Ἀν. 6. 2, 6· πρός τι Πλουτ. Βροῦτ. 5, Ἡλίοδ. 5. 1· τινί, ἐναντίον τινός, Πλουτ. Καῖσ. 17. ΙΙ. ἀντιτείνω ἐπιμόνως καὶ δὲν παραδέχομαι, ἢ ἀποκρούω τι, ὡς δὲ ἀπεμαχέσαντο τοῦτο, δεύτερά σφι λέγουσι Ἡρόδ. 7. 136. ἀπολ., ὁ μὲν δὴ ταῦτα λέγων ἀπεμάχετο 1. 9· οὕτως, ἀπ. μὴ ποιεῖν Διον. Ἁλ. 2. 60, κτλ. ΙΙΙ. ἀπ. τινά, ἀπελαύνω, ἀποκρούω, ἀπωθῶ τινα ἐν μάχῃ, Ξεν. Ἑλλ. 6. 5, 34. IV. τελειώνω μάχην, φέρω αὐτὴν εἰς πέρας, Λυσ. 98. 32· ἀνθίσταμαι, Ἀριστ. Πρβλ. 2. 41.