κοντοφόρος
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
κοντοφόρον, carrying a pole or pike, Plb.Fr.225, Luc.Alex.55.
German (Pape)
[Seite 1482] Stangen, Spieße tragend; στρατιῶται Poll. 1, 131; Luc. Alex. 55.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
muni d'un épieu.
Étymologie: κοντός, φέρω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κοντοφόρος -ον [κοντός, φέρω] lansdragend.
Russian (Dvoretsky)
κοντοφόρος: несущий копье (στρατιώτης Luc.).
Greek (Liddell-Scott)
κοντοφόρος: -ον, φέρων κοντὸν ἤτοι δόρυ, λόγχην, Λουκ. Ἀλέξ. 55.
Greek Monolingual
κοντοφόρος, -ον (ΑM)
στρατιώτης οπλισμένος με κοντάρι, με δόρυ.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κοντός (ΙΙ) «κοντάρι» + -φόρος (< φόρος < φέρω), πρβλ. δορυφόρος, λογχοφόρος.
Greek Monotonic
κοντοφόρος: -ον (φέρω), αυτός που κουβαλά κοντάρι ή δόρυ, σε Λουκ.
