λωβώμαι
ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον → though I speak with the tongues of men and of angels and have not charity I am become as sounding brass or a tinkling cymbal
Greek Monolingual
λωβῶμαι, -άομαι (AM, Α και ιων. τ. λωβοῦμαι, -έομαι και λωβεῡμαι) λώβη
(κυρίως το μεσοπαθ. και σπάν. το ενεργ. λωβῶ, -άω)
1. κακομεταχειρίζομαι, κακοποιώ
2. ζημιώνω, βλάπτω
αρχ.
1. υβρίζω, ενεργώ υβριστικά, προσβάλλω («λώβης... ἣν ἐμὲ λωβήσασθε» — ύβρη με την οποία μέ υβρίσατε, Ομ. Ιλ.)
2. ατιμάζω, διαφθείρω («ἀνδρῶν εὔνιδας λωβώμενοι», Ευρ.)
3. ακρωτηριάζω («ἑωυτὸν λωβᾱται λώβην ἀνήκεστον», Ηρόδ.)
4. επιφέρω άτιμο τέλος, καταστρέφω («ἀρτάναισι λωβᾱται βίον», Σοφ.)
5. (για βαριά εργασία) καταπονώ («τὰ σώματα λωβῶνται», Αριστοτ.)
6. λεηλατώ, λαφυραγωγώ («τὴν πόλιν ἐμπρήσαντες καὶ κατασκάψαντες καὶ λωβησάμενοι», Πολ.)
7. (για πρόσ.) πάσχω από λέπρα, είμαι λεπρός.
