putidus

Revision as of 06:00, 28 February 2019 by Spiros (talk | contribs) (3)

Latin > English (Lewis & Short)

pūtĭdus: a, um, adj. puteo,
I rotten, decaying, stinking, fetid (syn. foetidus).
I Lit.: caro, Cic. Pis. 9, 19: aper, Mart. 3, 50, 8: fungus, Plaut. Bacch. 4, 7, 23: frons, Cato ap. Plin. 17, 9, 6, § 55: uvae, Varr. ap. Non. 152, 23: vinum, Plaut. Trin. 2, 4, 125: putidae naves et sentinosae, Cato ap. Non. 152, 25: navis, Caecil. ib. 152, 26: paries pictus, Afran. ib. 152, 28.—
II Transf.
   A In contemptuous lang., of old, half-rotten, withered persons: homo putide, Plaut. Bacch. 5, 2, 44: moecha, Cat. 43, 11; so, femina, Hor. Epod. 8, 1.—Comp.: putidius cerebrum, more withered, rotten, addled, Hor. S. 2, 3, 75.—
   B Of style, unnatural, disagreeable, affected, disgusting: cum etiam Demosthenes exagitetur ut putidus, Cic. Or. 8, 27: molesta et putida videri, id. de Or. 3, 13, 51: litterae neque expressae neque oppressae, ne aut obscurum esset aut putidum, id. Off. 1, 37, 133: vereor, ne putidum sit scribere ad te, quam sim occupatus, id. Att. 1, 14, 1.—Sup.: jactatio putidissima, Petr. 73.—Hence, adv.: pūtĭdē, disgustingly, disagreeably, affectedly: dicere, Cic. Brut. 82, 284: loqui, Sen. Ep. 75, 1.—Comp.: nolo exprimi litteras putidius, nolo obscurari neglegentius, too precisely, Cic. de Or. 3, 11, 41.

Latin > French (Gaffiot 2016)

pūtĭdus,¹² a, um (puteo),
1 pourri, gâté, puant, fétide : Cic. Pis. 19 ; Cat. d. Non. 152, 25 || putidius cerebrum Hor. S. 2, 3, 75, cerveau plus attaqué || homo putide Pl. Bacch. 1163, ô homme décrépit, cf. Hor. Epo. 8, 1
2 qui sent l’affectation, affecté : Cic. de Or. 3, 51 ; Or. 27 ; Off. 1, 133 ; putidissimus Petr. 73, 2 || vereor ne putidum sit scribere ad te... Cic. Att. 1, 14, 1, je crains qu’il n’y ait de l’affectation à t’écrire...

Latin > German (Georges)

pūtidus, a, um (puteo), faul, morsch, modrig, ranzig, nach Fäulnis od. Moder riechend, A) eig.: paries, Afran. fr.: navis, Caecil. com. fr.: vulnera, brandige, Cato: caro, Cic.: aper, Mart.: fungus, Plaut.: uva, Varro fr.: odor, Varro LL. – B) übtr.: 1) im allg.: cerebrum putidius, etwas anbrüchiges, verbranntes, Hor. sat. 2, 3, 75. – v. alten Pers., homo, Plaut.: longo putida saeculo, Hor. – 2) insbes., widrig, widerwärtig, kleinlich, pedantisch, homo, Petron.: putidissimi servi, Petron.: putidissima iactatio, Petron.: lingua putidissima, Hieron.: haec satis spero vobis molesta et putida videri, Cic.: putidum est (es erscheint pedantisch, sieht nach Übertreibung aus) m. Infin., vereor ne putidum sit scribere ad te, quam sim occupatus, Cic. ad Att. 1, 14, 1. – v. Redner u. dessen Ausdruck, gesucht, geziert, überladen, Demosthenes, Cic.: ne obscurum esset aut putidum, Cic.

Latin > English

putidus putida, putidum ADJ :: rotten, stinking, unpleasant; offensive; tiresomely affected; pedantic