Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

putidus

From LSJ

Ubi idem et maximus et honestissimus amor est, aliquando praestat morte jungi, quam vita distrahi → Where indeed the greatest and most honourable love exists, it is much better to be joined by death, than separated by life.

Valerius Maximus, De Factis Dictisque

Latin > English

putidus putida, putidum ADJ :: rotten, stinking, unpleasant; offensive; tiresomely affected; pedantic

Latin > English (Lewis & Short)

pūtĭdus: a, um, adj. puteo,
I rotten, decaying, stinking, fetid (syn. foetidus).
I Lit.: caro, Cic. Pis. 9, 19: aper, Mart. 3, 50, 8: fungus, Plaut. Bacch. 4, 7, 23: frons, Cato ap. Plin. 17, 9, 6, § 55: uvae, Varr. ap. Non. 152, 23: vinum, Plaut. Trin. 2, 4, 125: putidae naves et sentinosae, Cato ap. Non. 152, 25: navis, Caecil. ib. 152, 26: paries pictus, Afran. ib. 152, 28.—
II Transf.
   A In contemptuous lang., of old, half-rotten, withered persons: homo putide, Plaut. Bacch. 5, 2, 44: moecha, Cat. 43, 11; so, femina, Hor. Epod. 8, 1.—Comp.: putidius cerebrum, more withered, rotten, addled, Hor. S. 2, 3, 75.—
   B Of style, unnatural, disagreeable, affected, disgusting: cum etiam Demosthenes exagitetur ut putidus, Cic. Or. 8, 27: molesta et putida videri, id. de Or. 3, 13, 51: litterae neque expressae neque oppressae, ne aut obscurum esset aut putidum, id. Off. 1, 37, 133: vereor, ne putidum sit scribere ad te, quam sim occupatus, id. Att. 1, 14, 1.—Sup.: jactatio putidissima, Petr. 73.—Hence, adv.: pūtĭdē, disgustingly, disagreeably, affectedly: dicere, Cic. Brut. 82, 284: loqui, Sen. Ep. 75, 1.—Comp.: nolo exprimi litteras putidius, nolo obscurari neglegentius, too precisely, Cic. de Or. 3, 11, 41.

Latin > French (Gaffiot 2016)

pūtĭdus,¹² a, um (puteo),
1 pourri, gâté, puant, fétide : Cic. Pis. 19 ; Cat. d. Non. 152, 25 || putidius cerebrum Hor. S. 2, 3, 75, cerveau plus attaqué || homo putide Pl. Bacch. 1163, ô homme décrépit, cf. Hor. Epo. 8, 1
2 qui sent l’affectation, affecté : Cic. de Or. 3, 51 ; Or. 27 ; Off. 1, 133 ; putidissimus Petr. 73, 2 || vereor ne putidum sit scribere ad te... Cic. Att. 1, 14, 1, je crains qu’il n’y ait de l’affectation à t’écrire...

Latin > German (Georges)

pūtidus, a, um (puteo), faul, morsch, modrig, ranzig, nach Fäulnis od. Moder riechend, A) eig.: paries, Afran. fr.: navis, Caecil. com. fr.: vulnera, brandige, Cato: caro, Cic.: aper, Mart.: fungus, Plaut.: uva, Varro fr.: odor, Varro LL. – B) übtr.: 1) im allg.: cerebrum putidius, etwas anbrüchiges, verbranntes, Hor. sat. 2, 3, 75. – v. alten Pers., homo, Plaut.: longo putida saeculo, Hor. – 2) insbes., widrig, widerwärtig, kleinlich, pedantisch, homo, Petron.: putidissimi servi, Petron.: putidissima iactatio, Petron.: lingua putidissima, Hieron.: haec satis spero vobis molesta et putida videri, Cic.: putidum est (es erscheint pedantisch, sieht nach Übertreibung aus) m. Infin., vereor ne putidum sit scribere ad te, quam sim occupatus, Cic. ad Att. 1, 14, 1. – v. Redner u. dessen Ausdruck, gesucht, geziert, überladen, Demosthenes, Cic.: ne obscurum esset aut putidum, Cic.

Latin > Chinese

putidus, a, um. adj. c. s. :: 腐。腥。可厭。猖狂。裝腔作調者。Orator putidus 講論揀句者。