στόμαργος

English (LSJ)

στόμαργον, noisily prating, loud-tongued, A.Th.447, S.El.607; στόμαργος γλωσσαλγία = wearisome talkativeness, E.Med.525:—the forms στομάργου, also στυμάργου and στρυμάργου are cited as vv.ll. for στομάργεω or στυμάργεω (gen. sg. of pr. n. Στομάργης or Στυμάργης Hp.Epid.2.2.4, 2.4.5) by Diosc. Glossaria and others ap.Gal.19.141,142. (-αργος perhaps taken from γλώσσαργος.)

[Seite 948] = στόμαλγος, στομαλγής; Aesch. Spt. 429; Soph. El. 597; τὴν σὴν στόμαργον γλωσσαλγίαν, Eur. Med. 525; Suid. erkl. φλυαρός; entweder von ἀργός od. μάργος abzuleiten, od. richtiger als att. Buchstabenvertauschung zu betrachten; vgl. γλώσσαλγος.

ος, ον :
à qui la bouche démange, bavard.
Étymologie: p. *στόμαλγος, de στόμα, ἄλγος.

στόμαργος -ον [στόμα, ἀργός?] met een grote mond, maar raak pratend.

στόμαργος: невоздержный на язык, дерзкий Aesch., Soph.: ἡ σ. γλωσσαλγία Eur. разнузданная болтовня.

και στύμαργος και στρύμαργος, -ον, και στομάργης και στυμάργης, ὁ, Α
1. φλύαρος, πολυλογάς
2. (μόνον στον τ. στρύμαργος) (κατά τον Γαλ. στο Λεξ. Ιπποκρ.) «ὁ μανικός, ἐπτοημένος περὶ τὰ ἀφροδίσια».
[ΕΤΥΜΟΛ. < στόμα + ἀργός (Ι) «ταχύς, γρήγορος» (πρβλ. πόδαργος). Ο τ. μαρτυρείται πιθ. και στο μυκην. tomako «όνομα ζώου»].

στόμαργος: -ον, αυτός που μιλάει συνεχώς, μεγαλόφωνος πολυλογάς, φλύαρος, αδολέσχης, σε Αισχύλ., Σοφ.· στόμαρχος γλωσσαλγία, κουραστική, ανιαρή πολυλογία, σε Ευρ.

στόμαργος: -ον, ὁ ἀτελευτήτως ὁμιλῶν, φλύαρος, λάλος, μεγαλόφωνος πολυλόγος, Αἰσχύλ. Θήβ. 447, Σοφ. Ἠλ. 607· στ. γλωσσαλγία, φλυαρία ἀηδής, Εὐριπ. Μήδ. 525. - Πρβλ. γλώσσαλγος.

στόμ-αργος, ον,
busy with the tongue, loud-tongued, Aesch., Soph.; στ. γλωσσαλγία wearisome wordiness, Eur.