inusitatus
Latin > English
inusitatus inusitata -um, inusitatior -or -us, inusitatissimus -a -um ADJ :: unusual, uncommon; strange, unfamiliar; unwonted
Latin > English (Lewis & Short)
ĭn-ūsĭtātus: a, um, adj.,
I unusual, uncommon, extraordinary, very rare (class.): pro di immortales! speciem humanam inusitatam, Att. ap. Non. 226, 2: nova et inusitata belli ratio, Caes. B. C. 3, 47: magnitudo, Cic. Off. 3, 9, 38: lepor, id. de Or. 2, 23, 98.— With dat.: nostris oratoribus lepos, Cic. de Or. 3, 23, 91; Flor. 4, 2, 81: inusitatum est, with subj.-clause, Cic. Deiot. 1, 1. — Comp.: species navium inusitatior, Caes. B. G. 4, 25.—Sup.: miracula, Aug. Civ. Dei, 10, 12.—Adv. in two forms.
1 ĭnūsĭ-tātē, in an unwonted manner, unusually, strangely: absurde et inusitate scriptae epistolae, Cic. Q. Fr. 1, 2, 3: loqui, id. Brut. 75.—Comp.: poëta inusitatius contraxerat, Cic. Or. 46.—Sup.: inusitatissime nox pro noctu dixerunt (al. inusitate), Macr. S. 1, 4, 19.—*
2 ĭnūsĭtātō, in an unusual manner: enituit, Plin. Pan. 5, 2 (al. inusitato indicio enituit).
Latin > French (Gaffiot 2016)
ĭnūsĭtātus,¹¹ a, um, inusité, inaccoutumé, rare, extraordinaire : Cic. Cæc. 36 ; Marc. 1 ; Arch. 3 ; de Or. 2, 98 ; Cæs. C. 3, 47 || -tior Cæs. G. 4, 25, 1 ; -tissimus Aug. Civ. 10, 12.
Latin > German (Georges)
in-ūsitātus, a, um, ungebräuchlich, ungewöhnlich, selten, res in. ac nova, Cic.: res usitatae atque inusitatae, Cornif. rhet.: viae inusitatae (Ggstz. tritae), Cic.: aut inusitatum verbum aut novatum aut translatum, Cic.: in. consilium, Cic.: in. supplicia, Cic.: magna et in. principis gloria, Plin. pan.: in. portentum, Gell.: elephantorum in. facies, Liv. epit.: in. corporum magnitudo, Ps. Quint. decl.: navis Persei, quae inusitatae magnitudinis fuisse dicitur, Eutr.: Nero inusitatae luxuriae sumptuumque, Eutr.: novum est, non dico inusitatum, verum omnino inauditum, Cic.: species navium inusitatior, Caes.: miracula inusitatissima rarissimaque, Augustin. de civ. dei 10, 12. – m. Dat., inusitatus nostris oratoribus lepos, Cic. de or. 3, 91: illud inusitatum Caesaris oculis, Flor. 4, 2, 81. – inusitatum est m. Infin., zB. est ita inusitatum regem reum capitis esse, ut ante hoc tempus non sit auditum, Cic. Deiot. 1: m. folg. ut u. Konj., quid tam inusitatum, quam ut, cum duo consules clarissimi fortissimique essent, eques Romanus ad bellum maximum formidolosissimumque pro consule mitteretur? Cic. de imp. Pomp. 62.