διακναίω

English (LSJ)

   A scrape or grate away, ὄψιν δ. gouge out his eye, E.Cyc. 487 (lyr.):—Pass., to be lacerated, Hp.Mul.2.120; διακναιομένης κάμακος the spear being shivered, A.Ag.65 (anap.).    2 wear out, wear away, ἡ ἀσιτίη δ. Hp.Morb.1.13; πόθος μ' ἔχει διακναίσας Ar.Ec.957, cf.E.IA27 (lyr.), Heracl.296 (lyr.); δ. Ὀρέστην murder Orestes (i.e. the character, by bad acting), Stratt.1:—Pass., to be worn quite away, destroyed, αἰκίαις, μόχθοις, A.Pr.94,541 (lyr.), cf. E.Med.164 (lyr.), Alc.109 (lyr.); πόλις διακναισθήσεται Ar.Pax251; τὸ χρῶμα διακεκναισμένος with all one's colour scraped off, Id.Nu.120.

German (Pape)

[Seite 582] zerschaben, zerreiben, zersplittern, übh. zerstören; ὄψιν Eur. Cycl. 487; Alc. 108 u. öfter; διακναιομένης κάμακος Aesch. Ag. 65; ἡ πόλις διακναισθήσεται, Schol. διαφθαρήσεται, Ar. Pax 251; τὸ χρῶμα διακεκναισμένος, abgeschabt, bleich, Nubb. 119; πόθος μ' ἔχει διακναίσας, verzehrt mich, Eccl. 956.

Greek (Liddell-Scott)

διακναίω: (ἴδε κναίω), ξέω τι ἢ τρίβω, ἀφανίζω, ὄψιν δ., φθείρω τὸν ὀφθαλμόν τινος, Εὐρ. Κύκλ. 487. - Παθ., σπαράττομαι, Ἱππ. 644. 49· διακναιομένης κάμακος, τῆς λόγχης συντριβομένης, Αἰσχύλ. Ἀγ. 65. 2) ἐξαντλῶ, φθείρω, ἡ ἀσιτίη δ. Ἱππ. 451. 2· πόθος μ’ ἔχει διακναίσας Ἀριστοφ. Ἐκκλ. 957, πρβλ. Εὐρ. Ι. Α. 27, Ἡρακλ. 297· δ. Ὀρέστην, διαφθείρων τὸ Ὀρέστ. (δηλ. τὸν χαρακτῆρα τοῦ Ὀρέστ. ἕνεκα τῆς κακῆς καὶ ἀδεξίου ὑποκρίσεως), Στράττις Ἀνθρ. 1. -Παθ., ἐντελῶς φθείρομαι, καταστρέφομαι, αἰκίαις, μόχθοις Αἰσχύλ. Πρ. 94, 541, πρβλ. Εὐρ. Μηδ. 164, Ἀλκ. 108· διακναισθήσεται Ἀριστοφ. Εἰρ. 251· τὸ χρῶμα διακεκναισμένος, ἀπολέσας ὅλον του τὸ χρῶμα, ὁ αὐτ. Νεφ. 120.

French (Bailly abrégé)

1 déchirer;
2 déchirer comme avec les ongles ; faire une déchirure cuisante.
Étymologie: διά, κνάω.

Spanish (DGE)

I tr.
1 desgarrar, hacer pedazos, destrozar ὄψιν ref. al ojo del Cíclope, E.Cyc.486, ψόφοι διακναίουσι καὶ τῶν ἀψύχων σωμάτων τοὺς ὄγκους Arist.Cael.290^b34, cf. 291^a22, en v. pas. διακναιομένης τ' ἐν προτελείοις κάμακος de una lanza, A.A.65, πόλις τάλαινα διακναισθήσεται Ar.Pax 251
•fig. ref. a la interpretación teatral destrozar μὴ διακναίσῃ τοὺς προλόγους ἡμῶν Ar.Ra.1228, διακέκναικ' αἴσχιστα Pherecr.155.20, διέκναισ' Ὀρέστην destrozó el Orestes (de Eurípides), Stratt.1.
2 de pers. consumir, desgastar abs. ἡ ἀσιτίη διακναίει la falta de alimentación consume Hp.Morb.1.13, en v. pas. c. ac. rel. τὸ χρῶμα διακεκναισμένος que se ha quedado pálido Ar.Nu.120
•fig. c. suj. de abstr. y ac. de pers. consumir, atormentar πόθος ... με διακναίσας ἔχει Ar.Ec.957, μία δ' ἀμφοτέρους ἄτη πατέρων διέκναισεν E.El.1307, abs. ἀνθρώπων γνῶμαι ... δυσάρεστοι διέκναισαν E.IA 27, τὸ σῶμα καὶ τὰς ψυχὰς αὐτῶν διακναίοντες ψευδεργίᾳ καὶ ψευδολογίᾳ Clem.Al.Paed.3.4.27, en v. pas. αἰκείαισιν διακναιόμενος siendo atormentado por los ultrajes A.Pr.94, τῶν ἀγαθῶν διακναιομένων cuando los buenos sufren E.Alc.109, cf. Hsch., c. ac. rel. διακναιόμενος καὶ διεσθιόμενος τὴν ψυχήν Ph.2.541.
II en v. med.-pas.
1 desgarrarse ἡ δὲ νοῦσος γίνεται μάλιστα, ἢν ἐν αὐτῇσί τι διακναισθῇ Hp.Mul.2.120.
2 frotarse, restregarse (ἀθληταί) ῥοδοδάφναις ἐνίοτε τὰ νῶτα διακναίονται Gal.1.29.

Greek Monolingual

διακναίω (Α) κναίω
1. ξύνω, αφανίζω
2. καταστρέφω
3. (το παθ.) διακναίομαι
α) σπαράσσομαι
β) καταστρέφομαι.