κισσοδέτας
τὸ δ' ἡδέως ζῆν καὶ ἱλαρῶς οὐκ ἔξωθέν ἐστιν, ἀλλὰ τοὐναντίον ὁ ἄνθρωπος τοῖς περὶ αὑτὸν πράγμασιν ἡδονὴν καὶ χάριν ὥσπερ ἐκ πηγῆς τοῦ ἤθους προστίθησιν → but a pleasant and happy life comes not from external things, but, on the contrary, man draws on his own character as a source from which to add the element of pleasure and joy to the things which surround him
English (LSJ)
α, ὁ, Dor. for -δέτης, (δέω A)
A bound or crowned with ivy, of Bacchus, cj. in Pi.Fr.75.9 (κισσοδόταν, κισσοδαῆ codd.).
German (Pape)
[Seite 1442] dor. = κισσοδέτης, mit Epheu gebunden, gekränzt, Bacchus, Pind. frg. 45 bei D. Hal. de C. V. p. 306, wo κισσόδετος u. κισσοδότας vermuthet wird, v. l. κισσοδαής.
Greek (Liddell-Scott)
κισσοδέτᾱς: -ου, ὁ, Δωρ. ἀντὶ τοῦ -δέτης, (δέω), ἐστεμμένος μὲ κισσόν, Πινδ. Ἀποσπ. 45. 9, πρβλ. κηροδέτης.
Greek Monolingual
κισσοδέτας, ὁ (Α)
(δωρ. τ.) στεφανωμένος με κισσό.
[ΕΤΥΜΟΛ. < κισσός + -δέτας (< δέω «δένω»), πρβλ. κηπο-δέτας].
