τραγωδός
Περὶ τοῦ ἐπέκεινα τοῦ νοῦ κατὰ μὲν νόησιν πολλὰ λέγεται, θεωρεῖται δὲ ἀνοησίᾳ κρείττονι νοήσεως → On the subject of that which is beyond intellect, many statements are made on the basis of intellection, but it may be immediately cognised only by means of a non-intellection superior to intellection
Greek Monolingual
ο, η / τραγῳδός, ὁ, ΝΜΑ, και βοιωτ. τ. τραγαFυδός Α
1. ποιητής τραγωδιών
2. ερμηνευτής, ηθοποιός τραγωδίας
αρχ.
1. ποιητής τραγωδιών και αοιδός ταυτόχρονα
2. τραγικός ποιητής ο οποίος έπαιρνε μέρος ως υποκριτής στις παραστάσεις τών τραγωδιών του
3. στον πληθ. oἱ τραγῳδοί
α) τα μέλη του τραγικού χορού
β) η παρουσίαση μιας τραγωδίας
γ) (κατ' επέκτ.) η τραγωδία.
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. τραγῳδός, σχηματισμένη κατά το ῥαψῳδός, είναι σύνθ. από τις λ. τράγος και ᾠδή. Ωστόσο, η ακριβής σημ. της λ. τραγῳδός παραμένει ανεξακρίβωτη και συνδέεται με το σημαντικό πρόβλημα της γένεσης της τραγωδίας ως ποιητικού είδους. Κατά την επικρατέστερη άποψη, η οποία δέχεται την προέλευση της τραγωδίας από τον διονυσιακό διθύραμβο, η λ. τραγῳδός χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει τα άτομα που συμμετείχαν στους τραγικούς χορούς και τα οποία ήταν μεταμφιεσμένα σε σατύρους, τους οποίους ονόμαζαν τράγους, όχι τόσο γιατί τους φαντάζονταν τραγόμορφους όσο για τη ζωηρότητα, την ευθυμία, το ασυγκράτητο πάθος τους, που έφτανε συχνά στα όρια της ασέλγειας (πρβλ. την ερμηνεία που δίνει το Μέγα Ετυμολογικόν στη λ. τραγῳδία: οὕς [δηλ. τοὺς Σατύρους] ἐκάλουν τράγους σκώπτοντες ἤ... διὰ τὴν περὶ τὰ ἀφροδίσια σπουδήν). Έχουν διατυπωθεί και άλλες απόψεις, που θεωρούν την τραγωδία απόγονο ενός αττικού χωριάτικου εθίμου και σύμφωνα με τις οποίες η λ. τραγῳδός δηλώνει εκείνον που τραγουδά και χορεύει σε αγώνες οι οποίοι είχαν ως έπαθλο έναν τράγο ή σε γιορτές που γίνονταν με αφορμή τη θυσία τράγου].
