σπαταλάω
ἔνδον γὰρ ἁνὴρ ἄρτι τυγχάνει, κάρα στάζων ἱδρῶτι καὶ χέρας ξιφοκτόνους → yes, the man is now inside, his face and hands that have slaughtered with the sword dripping with sweat
English (LSJ)
A live softly or in excessive comfort or indulgence, Plb.36.17.7, IG14.2002 (Rome), LXX Si.21.15, 1 Ep.Ti.5.6, Ep.Jac.5.5; τὰ σπαταλῶντα τῶν παιδίων spoilt children, Theano in Pythag.Ep.4.4, cf. Diog.Ep.28.7.
German (Pape)
[Seite 918] schwelgen, üppig leben (vgl. σπαταλός); weichlich, verzogen sein, τὰ σπαταλῶντα τῶν παιδίων, Theano.
Greek (Liddell-Scott)
σπᾰτᾰλάω: ζῶ ἀκολάστως, ἀσώτως, Πολύβ. ἐν Ἐκλογ. Βατ. σ. 451, Ἑλλ. Ἐπιγράμμ. (προσθῆκαι) 646a, Ἑβδ. (Σειρὰχ ΚΑ΄, 15), Α΄ Ἐπιστ. πρ. Τιμ. ε΄, 6· τὰ σπαταλῶντα τῶν παιδίων, τὰ «κακοανατεθραμμένα», Θεανὼ σ. 741 Cate· πρβλ. κατασπαταλάω.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
1 vivre dans les délices;
2 être efféminé.
Étymologie: σπατάλη.
English (Strong)
from spatale (luxury); to be voluptuous: live in pleasure, be wanton.
English (Thayer)
σπατάλω; 1st aorist ἐσπατάλησα; (σπατάλῃ, riotous living, luxury); to live luxuriously, lead a voluptuous life, (give oneself to pleasure): κατασπαταλασθε; Polybius excerpt the Vat., p. 451 (i. e., 37,4, 6 (edited by Didot)), and occasionally in later and inferior writings.)
Greek Monotonic
σπᾰτᾰλάω: ζω άσωτα, ακόλαστα, σε Καινή Διαθήκη
Russian (Dvoretsky)
σπᾰτᾰλάω: утопать в роскоши, предаваться наслаждениям Polyb., NT.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
σπαταλάω [σπατάλη] wellustig of losbandig leven.
