ἐγχεσίμωρος
μή μοι θεοὺς καλοῦσα βουλεύου κακῶς· πειθαρχία γάρ ἐστι τῆς εὐπραξίας μήτηρ, γυνὴ Σωτῆρος· ὦδ᾽ ἔχει λόγος → When you invoke the gods, do not be ill-advised. For Obedience is the mother of Success, wife of Salvation—as the saying goes.
English (LSJ)
ον,
A fighting with the spear, Il.2.692, al., Od.3.188, Cerc.6.9: Comp., with play on μῶρος, AP11.16. (-μωρος is perh. cogn. with μάρναμαι.)
German (Pape)
[Seite 713] Bedeutung u. Ableitung unsicher; es bezeichnet wohl jedenfalls Leute, die mit Speeren kämpfen: bei Homer viermal: Odyss. 3, 188 Μυρμιδόνας ἐγχεσιμώρους, Iliad. 7, 134 Ἀρκάδες ἐγχεσίμωροι, 2, 840 Πελασγῶν ἐγχεσιμώρων, 2, 692 Μύνητα καὶ Ἐπίστροφον ἐγχεσιμώρους. Ahnlich gebildet scheinen die Homerischen Wörter ὑλακόμωρος u. ἰόμωρος zu sein und das nachhomerische σινάμωρος. Aristarch erklärte ὑλακόμωροι = ὀξύφωνοι, ἰόμωροι = οἱ τοὺς ἰοὺς ὀξεῖς ἔχοντες und dem analog ἐγχεσίμωροι, also = Leute, deren Lanzen scharf oder spitz (όξέα) sind, s. Scholl. Odyss. 14, 29 Apoll. Lex. Hom. p. 91, 25 (vgl. 62, 4). Eine neuere Ansicht s. bei Curtius Grundz. d. Griech. Etym. 1 S. 295. – Compar. ἐγχεσιμωρότερος bei Ammian A. P. 11, 16.
Greek (Liddell-Scott)
ἐγχεσίμωρος: -ον, ὁ διὰ τοῦ ἔχους μαχόμενος, Ἰλ. Β. 692, κτλ., Ὀδ. Γ. 188. - Περί τῆς συνθέσεως ἴδε τὴν λέξ. ἰόμωρος.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
à la lance furieuse.
Étymologie: ἔγχος, μωρός.
English (Autenrieth)
word of doubtful meaning, mighty with the spear.
Spanish (DGE)
-ον
• Prosodia: [-ῐ-]
bravo con la lanza Πύλιοι τε καὶ Ἀρκάδες Il.7.134, Πελασγοί Il.2.840, cf. 692, Od.3.188, Orac.Sib.11.208, Θεσσαλοί AP 11.16.1 (Ammian.)
•c. juego de palabras sobre μωρός: κ[λό] νος ἐ. turbamulta bravucona Cerc.5.9, Κύλλος δ' ἐκ τούτων ἐγχεσιμωρότερος de éstos, Cilo es el más fanfarrón con la lanza, AP 11.16.2 (Ammian.).
Greek Monolingual
ἐγχεσίμωρος, -ον (Α)
αυτός που μάχεται με το έγχος, τη λόγχη.
Greek Monotonic
ἐγχεσίμωρος: -ον, αυτός που μάχεται με δόρυ, κοντάρι, σε Όμηρ. (η κατάληξη -μωρος είναι αμφίβ., πρβλ. ἰό-μωρος, ὑλακό-μωρος).
Russian (Dvoretsky)
ἐγχεσίμωρος: неутомимо сражающийся копьем, воинственный (Ἀρκάδες Hom.; Θεσσαλοί Anth.).
Frisk Etymological English
Grammatical information: adj.
Meaning: usually understood as famous for his spear (Il.).
Derivatives: Cf. ἰό-μωρος, adj. of the Αργεῖοι (Δ 242, Ξ 479). Imitation in ὑλακό-μωρος, of κύνες (ξ 29, π 4; cf Porzig Satzinhalte 239); s. also σινάμωρος.
Origin: IE [Indo-European] [704] *meh₁-ro- great
Etymology: The 2. member is since Osthoff PBBeitr. 13, 431ff. combined with Celtic, Germanic and Slavic PN, e. g. Welsh Nerto-mārus, OHG Volk-mār, Slav. Vladi-měrъ, IE *-mōros, *-mēros. Further are compared a denominative Germ. verb proclaim, Goth. merjan etc. with the adj. Goth. waila-mereis εὔφημος, OHG māri famous etc., and a Celt. adjective great, e. g. OIr. mār. The ō-vocalism in Greek and Celt. agrees with the type ἄ-φρων : φρήν (Schwyzer 355). The form of the 1 member may be metrically determined (cf. ἐγχέσπαλος). Ruijgh, Elément achéen 93, asks whether it could contain μωρός foolish. - Cf. Leumann Hom. Wörter 37 and 272 n. 18.
Middle Liddell
ἐγχεσί-μωρος, ον
eager with the spear, Hom. [The deriv. of -μωρος is uncertain, cf. ἰόμωρος, ὑλακόμωρος.]
