θεομαχέω
Ὡς ἡδὺ κάλλος, ὅταν ἔχῃ νοῦν σώφρονα → Quam dulce facies pulchra cum ingenio probo → Wie froh macht Schönheit, wenn sie klugen Sinn besitzt
English (LSJ)
A fight against God or the gods, E.Ba.45, al., IA1408; μὴ θεομάχει Men.187, cf. Hp.Ep.14, LXX 2 Ma.7.19, Plu.2.168c, Arr. Epict.3.24.24.
German (Pape)
[Seite 1196] mit Gott kämpfen, sich der Gottheit widersetzen; Eur. Bacch. 45. 325; Xen. oec. 16, 3; Plut.; N. T.
Greek (Liddell-Scott)
θεομᾰχέω: μάχομαι ἐναντίον τοῦ θεοῦ ἢ τῶν θεῶν, Εὐρ. Βάκχ. 45, 325, 1255, Ι. Α. 1409· μὴ θεομάχει Μένανδ. Εὐν. 2· πρβλ. Wyttenb. Πλούτ. 2. 168C.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
combattre contre les dieux ou la divinité.
Étymologie: θεομάχος.
English (Strong)
from θεομάχος; to resist deity: fight against God.
English (Thayer)
θεομάχω; (θεομάχος); to fight against God: (Euripides, Xenophon, Diodorus, others; 2 Maccabees 7:19.)
Greek Monotonic
θεομᾰχέω: μέλ. -ήσω, παλεύω ενάντια στους θεούς, σε Ευρ.
Russian (Dvoretsky)
θεομᾰχέω: бороться с богами, выступать против богов или бога Xen., Plut., NT.
Middle Liddell
θεομᾰχέω, fut. -ήσω
to fight against the gods, Eur. [from θεομάχος
