παντλήμων
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
Dor. παν-τλάμων, ον, gen. ονος,
A = παντάλας, S.OT1379, El.150, E.Hec.197 (lyr.).
German (Pape)
[Seite 463] = παντάλας; Soph. O. R. 1379 El. 147; Eur. Hec. 198.
Greek (Liddell-Scott)
παντλήμων: Δωρ. -τλάμων, ον, γεν. -ονος, = παντάλας, Σοφ. Ο.Τ. 1379, Ἠλ. 150, Εὐρ. Ἑκάβ. 198.
French (Bailly abrégé)
ων, ον ; gén. ονος;
tout à fait malheureux.
Étymologie: πᾶν, τλήμων.
Greek Monolingual
και, δωρ. τ., παντλάμων, -ον, (Α)
πολύ δυστυχισμένος, δυστυχέστατος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < παν- + τλήμων «δυστυχισμένος»].
Greek Monotonic
παντλήμων: Δωρ. -τλάμων, -ον, γεν. -ονος = παντάλας, σε Σοφ., Ευρ.
Russian (Dvoretsky)
παντλήμων: дор. παντλάμων 2, gen. ονος глубоко несчастный Soph., Eur.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
παντλήμων -ον, Dor. παντλάμων [πᾶς, τλήμων] zeer ongelukkig.
