χορομανής
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
ές,
A mad after dancing, τρόπος Ar.Th.961 (lyr.); cf. χοροιμανής.
German (Pape)
[Seite 1366] ές, gew. Form statt des poet. χοροιμανής, τρόπος Ar. Th. 961.
Greek (Liddell-Scott)
χορομᾰνής: -ές, ὁ ἐμμανῶς ἀγαπῶν τὸν χορόν, Ἀριστοφάν. Θεσμ. 961· πρβλ. χοροιμανής.
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
passionné pour les chœurs.
Étymologie: χορός, μαίνομαι.
Greek Monolingual
-ές, ΝΜΑ, και επικ. τ. χοροιμανής Α
μανιώδης χορευτής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < χορός + -μανής (< μαίνομαι), πρβλ. ἐρωτο-μανής, ενώ ο ποιητ. τ. χοροιμανής με α' συνθετικό χοροῖ, τοπική του χορός (πρβλ. χοροι-θαλής) για μετρικούς λόγους].
Russian (Dvoretsky)
χορομᾰνής: неистово пляшущий: χορομανεῖ τρόπῳ Arph. в безумной пляске.
