παρανόμημα
τούτων γάρ ὄνομα μόνον κοινόν, ὁ δέ κατά τοὔνομα λόγος τῆς οὐσίας ἕτερος → though they have a common name, the definition corresponding with the name differs for each (Aristotle, Categoriae 1a3-4)
English (LSJ)
ατος, τό, A unlawful act, transgression, Th.7.18, Chrysipp.Stoic.3.71, Plb.23.10.2 (pl.), Plu.Cat.Mi.47 (pl.), Porph.Abst.1.2 (pl.), POxy.1119.10 (iii A.D.).
German (Pape)
[Seite 491] τό, gesetzwidrige Handlung; Thuc. 7, 18; Pol. 24, 8; oft Plut.
Greek (Liddell-Scott)
παρανόμημα: τό, παράνομος πρᾶξις, παράνομος διαγωγή, παράβασις, ἁμαρτία, Θουκ. 7. 18, Πολύβ. 24. 8, 2, Πλουτ. Κάτων Νεώτερ. 47.
French (Bailly abrégé)
ατος (τό) :
acte contraire à la loi ou à la justice, illégalité, méfait.
Étymologie: παρανομέω.
Greek Monolingual
τὸ, ΝΜΑ παρανομώ
το αποτέλεσμα του παρανομώ, πράξη αντίθετη με αυτά που ορίζει ο νόμος, ανόμημα, παρανομία.
Greek Monotonic
παρανόμημα: τό, παράνομη πράξη, παρανομία, σε Θουκ.
Russian (Dvoretsky)
παρανόμημα: ατος τό противозаконный поступок, беззаконие Thuc., Polyb., Plut.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
παρανόμημα -ατος, τό [παρανομέω] wetsovertreding, onrecht.
Middle Liddell
παρανόμημα, ατος, τό,
an illegal act, transgression, Thuc.
English (Woodhouse)
illegal act, infringement of the law, transgression of the law, unlawful act, violation of the law
