χαλκεόφωνος
ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσετε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ → bear each other's burdens, and in that way fulfill the anointed King's Law (Galatians 6:2)
English (LSJ)
ον, A with voice of brass, i. e. ringing strong and clear, of Stentor, Il.5.785; of Cerberus, Hes.Th.311.
German (Pape)
[Seite 1330] mit eherner Stimme, mit starker, helltönender Stimme, die, wie auch wir sagen, Metall hat; Il. 5, 785; Hes. Th. 311; ἀοιδή Ep. ad. (IX, 505, 15).
Greek (Liddell-Scott)
χαλκεόφωνος: -ον, ὁ ἔχων φωνὴν χαλκῆν, δηλ. ἠχηρὰν καὶ εὐκρινῆ, ἐπὶ τοῦ Στέντορος, Ἰλ. Ε. 785· ἐπὶ τοῦ Κερβέρου, Ἡσ. Θεογ. 311· πρβλ. χαλκοβόας.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
à la voix forte ou retentissante comme l’airain.
Étymologie: χαλκός, φωνή.
English (Autenrieth)
with brazen voice, epith. of Stentor, Il. 5.785†.
Greek Monolingual
και χαλκόφωνος, -ον, Α
αυτός που έχει ηχηρή και ευκρινή φωνή («Στέντορι... μεγαλήτορι χαλκεοφώνῳ», Ομ. Ιλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < χαλκεο- / χαλκ(ο)- + -φωνος (< φωνή), πρβλ. γυναικό-φωνος, κακό-φωνος].
Greek Monotonic
χαλκεόφωνος: -ον (φωνή), αυτός που έχει φωνή από χαλκό, δηλ. δυνατή και καθαρή, σε Ομήρ. Ιλ., σε Ησίοδ.
Russian (Dvoretsky)
χαλκεόφωνος: медноголосый, т. е. громогласный (Στέντωρ Hom.; Κέρβερος Hes.; ἀοιδή Anth.).
Middle Liddell
χαλκεό-φωνος, ον, φωνή
with voice of brass, i. e. strong and clear, Il., Hes.
