ἀκώλυτος

English (LSJ)

ον, A unhindered, Luc.Tim.18; τύχη, of death, Epigr.Gr. 149.8 (Rhenea), etc. Adv. -τως Pl.Cra.415d, Chrysipp.Stoic.2.269, Str.17.1.25, Act.Ap.28.31, etc.; γλῶσσα ἀ. ῥέουσα Procop.Ep. 46; also ἀκωλυτί [Democr.] in Fabr.Bibl.4.338.

Greek (Liddell-Scott)

ἀκώλῡτος: -ον, ὁ μὴ κωλυόμενος, Λουκ. Τίμ. 18, Συλλ. Ἐπιγρ. 2321. 8, κτλ. - Ἐπίρρ. -τως, Πλάτ. Κρατ. 415D· ὡσαύτως ἀκωλυτί, Δημόκρ. ἐν τῇ Φαβρικίου Βιβλιοθ. 4. 338.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
non empêché, libre.
Étymologie: ἀ, κωλύω.

Spanish (DGE)

-ον
I 1no impedido o estorbado, exento de obstáculos πνεῦμα LXX Sap.7.23, ἔξοδος Luc.Tim.18, cf. SEG 46.1669.10 (Hierápolis II/III d.C.), εἴσοδος Hdn.1.13.1, cf. A.D.Synt.277.22
•fig. del bien, Plu.2.137e, del libre albedrío, Arr.Epict.3.3.10, 1.4.18, cf. Dam.in Phlb.154
•que carece de trabas o impedimento ἡ χρῆσις ... τοῦ μνημείου ISmyrna 212.5.
2 que no puede ser impedido, ineluctable ἀκώλυτοι (ἐστί) γὰρ οἱ μαινόμενοι pues a los locos no se les puede impedir (el impulso hacia lo que desean), Artem.3.42, τύχη de la muerte GVI 662.8 (Renea II/I a.C.).
II adv. -ως sin impedimento, sin trabas Pl.Cra.415d, Chrysipp.Stoic.2.269, Str.17.1.25, Act.Ap.28.31, SB 7444.11 (I d.C.), Anon.Lond.20.44, Arr.Epict.3.12.4, IStratonikeia 202.29 (II d.C.), PAbinn.62.16 (IV d.C.), PFlor.93.24 (VI d.C.).

Greek Monolingual

-η, -ο (Α ἀκώλυτος, -ον)
αυτός που δεν κωλύεται, ο ανεμπόδιστος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀ- στερ. + κωλυτός < κωλύω.
ΠΑΡ. αρχ. ἀκωλυτί].

Greek Monotonic

ἀκώλῡτος: -ον (κωλύω), αυτός που δεν εμποδίζεται, δεν παρακωλύεται, σε Λουκ.· επίρρ. -τως, σε Πλάτ.

Russian (Dvoretsky)

ἀκώλῡτος: беспрепятственный (ἔξοδος Luc.): τὸ πρός τι ἀκώλυτον Plut. беспрепятственный доступ к чему-л.

Middle Liddell

κωλύω
unhindered, Luc.: adv. -τως, Plat.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

ἀκώλυτος -ον [ἀ-, κωλύω ongehinderd, vrij.