ἐπιπειθής
Τίς, ξένος ὦ ναυηγέ; Λεόντιχος ἐνθάδε νεκρὸν εὗρέ σ᾿ ἐπ᾿ αἰγιαλοῦ, χῶσε δὲ τῷδε τάφῳ, δακρύσας ἐπίκηρον ἑὸν βίον· οὐδὲ γὰρ αὐτὸς ἥσυχος, αἰθυίῃ δ᾿ ἶσα θαλασσοπορεῖ. → Who art thou, shipwrecked stranger? Leontichus found thee here dead on the beach, and buried thee in this tomb, weeping for his own uncertain life; for he also rests not, but travels over the sea like a gull.
English (LSJ)
ές, A obedient, λόγῳ Arist.EN1098a4; τινί Hierocl. in CA24p.473M.
German (Pape)
[Seite 968] ές, gehorchend, Arist. Eth. 1, 7, 13; Timon. Phlias. 11.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπιπειθής: -ές, ὑποκείμενος, τὸ μὲν ὡς ἐπιπειθὲς λόγῳ, τὸ δέ, κτλ., Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 1. 7, 13, Τίμων 1.
French (Bailly abrégé)
ής, ές :
qui se laisse persuader, obéissant à, τινι.
Étymologie: ἐπιπείθομαι.
Greek Monolingual
ἐπιπειθής, -ές (Α) επιπείθομαι
ευπειθής, υπάκουος.
επίρρ...
ἐπιπειθῶς
ευπειθώς.
Russian (Dvoretsky)
ἐπιπειθής: повинующийся, послушный (λόγῳ Arst.; θηρίον Theocr. - v. l. ἐπιμηθής).
