μαννοφόρος
Ὁ δὲ μὴ δυνάμενος κοινωνεῖν ἢ μηδὲν δεόμενος δι' αὐτάρκειαν οὐθὲν μέρος πόλεως, ὥστε ἢ θηρίον ἢ θεός → Whoever is incapable of associating, or has no need to because of self-sufficiency, is no part of a state; so he is either a beast or a god
English (LSJ)
ον, A wearing a collar, v.l. for ἀμνο- in Theoc.11.41.
Greek (Liddell-Scott)
μαννοφόρος: -ον, ὁ φέρων μάννα, μαννοφόρος στάμνος χρυσῆ Ἰω. Δαμασκ. τ. 2, σ. 845Ε. ΙΙ. ὁ φορῶν περιδέραιον, Θεόκρ. 11. 41· διάφ. γραφ. ἀμνοφόρος.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui porte un collier.
Étymologie: μάννος, φέρω.
Greek Monolingual
(I)
μαννοφόρος, -ον (Α)
αυτός που φορά περιδέραιο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μάννος «περιδέραιο» + -φόρος].
(II)
μαννοφόρος, -ον (Μ)
αυτός που περιέχει μάννα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < μάννα (III) + -φόρος].
Greek Monotonic
μαννοφόρος: -ον (φέρω), αυτός που φοράει κολλάρο, σε Θεόκρ.
Russian (Dvoretsky)
μαννοφόρος: μάννος ожерелье] носящий (как бы) ожерелье (νεβρός Theocr. - v. l. μανοφόρος).
