ἀνέμπτωτος
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
ον, A not falling into, εἰς λύπας Pl. Def.412c: abs., D.L.7.117.
German (Pape)
[Seite 223] nicht hinein gerathend, fallend, εἴς τι, Plat. Def. 412 c; Diog. L.
Greek (Liddell-Scott)
ἀνέμπτωτος: -ον, ὁ μὴ περιπίπτων εἴς τι, ἀλυπία ἕξις, καθ’ ἣν ἀνέμπτωτοί ἐσμεν εἰς λύπας Πλατ. Ὅροι 412C, πρβλ. Διογ. Λ. 7. 117. - Ἐπιρρ. -τως Θ. Στουδ. σ. 1460, ἔκδ. Μί.
Spanish (DGE)
-ον
1 inconmovible ἀπαθῆ τὸν σοφόν, διὰ τὸ ἀνέμπτωτον εἶναι Chrysipp.Stoic.3.109.
2 que no cae εἰς λύπας Pl.Def.412c.
Greek Monolingual
ἀνέμπτωτος, -ον (Α)
εκείνος που δεν πέφτει μέσα σε κάτι «ἀνέμπτωτοί ἐσμεν εἰς λύπας».
[ΕΤΥΜΟΛ. < αν- στερ. + έμπτωτος (< εμπίπτω) «επιρρεπής»].
Russian (Dvoretsky)
ἀνέμπτωτος: не впадающий: ἀ. εἰς λύπας Plat. не подверженный печали.
