δαήρ
ἄλλαι μὲν βουλαὶ ἀνθρώπων, ἄλλα δὲ Θεὸς κελεύει → man proposes, God disposes | men's wishes are different from what God orders | man's will is often different than God's decisions
English (LSJ)
έρος, ὁ, voc. δᾶερ, Il.3.180,6.344, Men.135: dat. written τῷ δαιρι (sic) JHS37.105, cf. BCH8.382, Buresch A Aus Lydien 116:— husband's brother, brother-in-law: gen. pl. as disyll., δαέρων ἢ γαλόων Il.24.769. (Cf. Skt. devár-, Lith. gen. sg. diever̃s, Slav. dèverǐ, Lat. lēvir.)
German (Pape)
[Seite 513] έρος, ὁ, Mannes Bruder, Schwager; Hom. nominat. δαήρ Iliad. 3, 180; δαέρα Iliad. 14, 156; vocativ. δᾶερ Iliad. 6, 344. 355, vgl. Herodian. Scholl. Iliad. 6, 355; δαέρων, zweisylbig zu lesen, Iliad. 24, 762. 769. – Identisch ist das Latein. lēvir, vgl. lacrima altlatein. dacruma; Sanskrit dêvâ (St. dêvar) und dêvaras, Kirchenslaw. deveri, Litthau. deveris, gemeinsame Grundform daivar, das Griech. δαήρ zunächst entstanden aus δα Fήρ, s. Curtius Grundzüge der Griech. Etymol. 1 S. 197.
Greek (Liddell-Scott)
δᾱήρ: έρος, ὁ, κλητ. δᾶερ, ὁ ἀδελφὸς τοῦ συζύγου, ἀνδράδελφος· ἀνταποκρίνεται πρὸς τὸ θηλ. γάλως, Ἰλ. Γ. 180· γεν. πληθ.
French (Bailly abrégé)
έρος (ὁ) :
beau-frère, frère du mari.
Étymologie: p. *δαϜήρ = lat. levir.
Spanish (DGE)
(δᾱήρ) -έρος, ὁ
• Morfología: [gen. plu. como espondeo δαέρων Il.24.769]
• Morfología: [voc. δᾶερ Il.3.180, Men.Fr.122; ac. δαίρα TAM 5.56.9 (I d.C.); gen. δῆρος IKios 53.3; dat. δαΐρι TAM 5.660.5 (I d.C.), δαίερι MAMA 9.387 (Ezanos II d.C.)]
cuñado, hermano del marido, Il.ll.cc., 6.344, 14.156, Men.l.c., IKios l.c., MAMA l.c., TAM 5.707.9 (I d.C.), ll.cc., I.AI 17.352, Nonn.D.40.144.
• Etimología: Antiguo n. de parentesco de δαιϝήρ que a su vez procedería de *daiH1-u̯er rel ai. devár, lituan. dieverìs, aesl. děverǐ, aaa. zeihhur.
Greek Monolingual
δαήρ (δαέρος), ο (Α)
ο αδελφός του συζύγου, κουνιάδος.
[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται για αρχαία λέξη που δηλώνει συγγένεια και που συνδέεται με αντίστοιχες ινδοευρ. λέξεις, όπως αρχ. ινδ. devar, λατ. lēvir (μεταπλασμένο κατά το vir), αρμ. taygr, λιθ. diever-is, αρχ. σλαβ. dĕver-z. Ο τ. δᾱήρ < δαιFήρ, πράγμα που ερμηνεύει και τον ομηρικό τ. γενικής δᾰέρων < δαιFρών (πρβλ. και μτγν. τ. δοτικής δαιρί (< δαιFρί), που απαντά στην Ελληνική της Λυδίας)].
Greek Monotonic
δᾱήρ: -έρος, ὁ, κλητ. δᾶερ, αδερφός συζύγου, ανδράδελφος, κουνιάδος, Λατ. levir, αντίστοιχο του θηλ. γάλως, σε Ομήρ. Ιλ.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
δαήρ -έρος, ὁ, vοc. δᾶερ, gen. plur. δαέρων, zwager.
Russian (Dvoretsky)
δᾱήρ: έρος ὁ (gen. pl. δαέρων - двухсложно) брат мужа, деверь Hom.
Frisk Etymological English
Grammatical information: m.
Meaning: husbands brother, brother-in-law.
Other forms: Acc. -έρα, voc. δᾶερ, gen. pl. δαέρων Ω 769 (verse initial) and 762 (Il.), hellenist. and late also acc. and dat. sg. δαῖρα, δαιρί, nom. pl. δέρες (Lydia), gen. sg. δῆρος (Bithynia).
Derivatives: Perhaps Δάειρα, s.v.
Origin: IE [Indo-European] *deh₂i-uer brother-in-law
Etymology: Old relative term, agreeing with Skt. devár-, Arm. taygr, Lith. diever-ìs, OCS děver-ь; so from *δαιϜήρ (so δαιρί from *δαιϜρί and *δαιϜρῶν for metrically impossible δαέρων?; see Schwyzer 266 und 568). Lat. lēvir was transformed after vir, and with Sabine l- for d- and ē from the general language for ae. Also the Germ. word, OHG zeihhur, OE tācor, with unfitting velar, was influenced by another word (to Lith. láigonas brother of the wife?).
Middle Liddell
a husband's brother, brother, in-law, Lat. levir, answering to the fem. γάλως, Il.
Frisk Etymology German
δαήρ: {dāḗr}
Forms: Akk. -έρα, Vok. δᾶερ, Gen. pl. δαέρων Ω 769 (Versanfang) und 762 (Il.), hellenist. und spät auch Akk. und Dat. sg. δαῖρα, δαιρί, Nom. pl. δέρες (Lydien), Gen. sg. δῆρος (Bithynien), vgl. unten,
Grammar: m.
Meaning: Bruder des Gatten, Schwager.
Derivative: Keine Ableitungen (vgl. Δάειρα).
Etymology : Altertümliches Verwandtschaftswort, mit den gleichbedeutenden aind. devár-, arm. taygr, lit. diever-ìs, aksl. děver-ь genau übereinstimmend; griech. Grundform somit *δαιϝήρ (dazu δαιρί aus *δαιϝρί und *δαιϝρῶν für das metrisch unbequeme δαέρων?; weiteres zur Laut- und Stammbildung bei Schwyzer 266 und 568). Lat. lēvir ist am Ende nach vir umgeformt, zeigt außerdem sabinisches l- für d- und umgangssprachliches ē für ae. Auch das hierhergehörige germ. Wort, ahd. zeihhur, ags. tācor, das durch den Guttural abweicht, ist von einem anderen Wort (zu lit. láigonas Bruder der Frau?) beeinflußt.
Page 1,338-339
