aegritudo

Latin > English

aegritudo aegritudinis N F :: sickness, disease, grief, sorrow; affliction, anxiety; melancholy

Latin > English (Lewis & Short)

aegrĭtūdo: ĭnis, f. aeger,
I illness, sickness (both of body and mind; while aegrotatio denotes only physical disease).
I Lit., of the body of men and brutes (only after the Aug. per.): visi sunt (elephanti) fessi aegritudine, Plin. 8, 1, 1, § 3: metu et aegritudine fessus, Tac. A. 2, 29; so id. ib. 2, 69; Curt. 3, 5; Flor. 4, 7; Eutr. 9, 5 al.— Also of plants: sunt enim quaedam aegritudines (ficorum) et locorum, Plin. 17, 24, 37, § 223.—Far oftener,
II Of mind, grief, sorrow, care, etc. (class.; freq. in the Ciceronian philos.), Pac. ap. Non. 322, 18; 13, 29: aegritudo animam adimit, Plaut. Trin. 4, 3, 84; so id. Bacch. 5, 1, 24; id. Capt. 4, 2, 2; id. Curc. 2, 1, 9; id. Men. prol. 35; id. Merc. 2, 3, 24 al.: praeclare nostri, ut alia multa, molestiam, sollicitudinem, angorem propter similitudinem corporum aegrorum, aegritudinem nominaverunt; and soon after: ut aegrotatio in corpore, sic aegritudo in animo, Cic. Tusc. 3, 10; so id. ib. 3, 7; 9; 12; 13; 14; 26; 4, 7; 15; id. Fam. 5, 13 fin. al.; Sall. J. 84.—In the plur., Ter. Heaut. 3, 2, 28; Cic. Tusc. 3, 19; 4, 15; Sen. Ep. 50.

Latin > French (Gaffiot 2016)

ægrĭtūdō,¹¹ ĭnis, f.,
1 indisposition, malaise physique [la prose class. emploie ægrotatio ]: Tac. Ann. 2, 69
2 malaise moral, chagrin : senio et ægritudine confectus Cic. Tusc. 3, 27, accablé par l’épuisement de l’âge et par le chagrin || [voir définition philos.] Cic. Tusc. 3, 23 ; 4, 11 ; 4, 14, etc.

Latin > German (Georges)

aegritūdo, inis, f. (aeger), der leidende Zustand, das Unwohlsein, I) (nachaug.) des Körpers, das Übelbefinden, die Krankheit, Unpäßlichkeit, aegr. corporis, Flor.: corporalis, Augustin.: agni vel febricitantes vel aegritudine aliā affecti, Col.: fessi aegritudine, Plin.: longā aegritudine laborare, Capit.: aegritudo alci rursus accidit, Tac.: Plur., Solin. 7, 10. Spart. Sev. 16, 1. Apul. apol. 49. Eutr. 9, 5: aegritudines corporum, Arnob. 2, 8. – II) des Gemüts, das Seelenleiden, die Mißstimmung, der Mißmut, die Betrübnis, der Kummer, Gram, die Besorgnis (Ggstz. voluptas, gaudium, s. Spengel Ter. Andr. 961), aegr. animi, Liv. u.a.: aegr. patris, Iustin.: levatio aegritudinis, Cic.: aegritudinem abstergere, Cic.: abicere, Cic.: adimere alci aegritudinem, Cic.: afferre alci aegritudinem, Cic.: afficere alqm aegritudine, Cic.: aegritudinem acriorem facere, augere, Cic.: se totum aegritudini dedere, Cic.: aegritudinem depellere, Cic.: aegritudinem animi dissimulare, Liv.: aegritudinem efficere, Cic.: aegritudine emori, Cic.: aegritudinem alci eripere, Cic.: tum aegritudo exsistit, si od. cum etc., Cic.: istam aegritudinem exturbare ex animo, Plaut.: in aegritudinem incidere, Cic.: aegritudinem levare, lenire, Cic.: nimis molliter aegritudinem pati, Sall.: aegritudinem obtundere elevareque, Cic.: aegritudine alqm privare, Cic.: aegritudinem repellere, Cic.: repellere ab alqo, Cic.: aegritudinem sedare, Cic.: gaudium atque aegritudinem alternatim sequi, Claud. Quadr. fr.: aegritudinem suscipere, Cic.: esse in aegritudine, Cic.: aegritudinem tollere, funditus tollere, Cic.: aegritudine semper vacare, Cic.: ubi voluptatem aegritudo vincat, Plaut. – Plur., remedium aegritudinum, Ter. heaut. 539: aegritudines leniores facere, Cic. Tusc. 3, 67: importare aegritudines anxias atque acerbas, Cic. Tusc. 4, 34.