δυστλήμων
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
English (LSJ)
ον, gen. ονος, suffering hard things, h. Ap. 532, Orph.Fr.49vi95.
Spanish (DGE)
-ον
mísero, desgraciado ἄνθρωποι h.Ap.532, Orph.Fr.49.95, cf. Man.1.110, χειρὶ τῇ δυστλήμονι prob. en sinécdoque, S.Fr.555.8.
German (Pape)
[Seite 689] ονος, schwer duldend, H. h. Ap. 532 u. op. D., wie Man. 1, 110.
French (Bailly abrégé)
ων, ον ; gén. ονος;
très malheureux.
Étymologie: δυσ-, τλήμων.
Russian (Dvoretsky)
δυστλήμων: 2, gen. ονος тяжело страдающий, глубоко несчастный (ἄνθρωποι HH).
Greek (Liddell-Scott)
δυστλήμων: -ον, ὑποφέρων ἐκ πολλῶν δυσκολιῶν, πολυπαθής, Ὕμν. Ὁμ. εἰς Ἀπόλλ. 532.
Greek Monolingual
δυστλήμων, -ον (Α)
πολύπαθος, πολύ βασανισμένος.
Greek Monotonic
δυστλήμων: -ον, αυτός που υποφέρει πολλά δεινά, μεγάλες συμφορές, δηλ. πολύπαθος, ταλαίπωρος, σε Ομηρ. Ύμν.
