νήκουστος

English (LSJ)

ον, (νη-, ἀκουστός) A deaf, not hearing, Emp.137.3. II unheard, unknown, Arat.173.

German (Pape)

[Seite 252] (νηἀκουστός), ungehört, unbekannt, Arat. 173.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
inouï, inconnu.
Étymologie: νη-, ἀκούω.

Greek (Liddell-Scott)

νήκουστος: -ον, (νη-, ἀκουστὸς) ἀνήκουστος, μὴ ἀκουσθείς, ἄγνωστος, Ἄρατος 173.

Greek Monolingual

νήκουστος, -ον (Α)
1. αυτός που δεν ακούει, κουφός
2. άγνωστος, ανήκουστος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < στερ. πρόθημα νη- + ακουστός (< ἀκούω), πρβλ. αν-ήκουστος].

Frisk Etymological English

Grammatical information: adj.
Meaning: who does not hear (Emp.)
Origin: IE [Indo-European] [587] *h₂kou- hear.
Etymology: From n̥- and ἀκούω- < *h₂kou-.