ξυστήρ
ὁκόταν οὖν ταῦτα πληρωθέωσιν, ἐμωρώθη ἡ καρδίη· εἶτα ἐκ τῆς μωρώσιος νάρκη· εἶτ' ἐκ τῆς νάρκης παράνοια ἔλαβεν → now when these parts are filled, the heart becomes stupefied, then from the stupefaction numb, and finally from the numbness these women become deranged
English (LSJ)
ῆρος, ὁ, A scraper, rasp, file, Hp.VC14, Gal.10.445; polishing instrument, = λίστρον, Sch.D Od.22.455, Hsch.s.v. λίστρον; graving tool, AP6.205 (Leon.), Daimach.4 J., Plu.2.350e; ξ. λεῖος Inscr.Délos 504 (iii B. C.); ξ. ἱερός IG7.3498.11 (Oropus, iii/ii B. C.). II part of the external ear, Gal.14.701. III a kind of eyesalve, Aët.7.115.
German (Pape)
[Seite 283] ῆρος, ὁ, der Schabende, Kratzende, Suid. – Ein Werkzeug zum Schaben, Kratzen, Schabemesser, Leon. Tar. 4 (VI, 205), unter den τέκτονος ἄρμενα genannt.
French (Bailly abrégé)
ῆρος (ὁ) :
racloir, grattoir.
Étymologie: ξύω.
Russian (Dvoretsky)
ξυστήρ: ῆρος ὁ скребок, скобель Anth.
Greek (Liddell-Scott)
ξυστήρ: ῆρος, ὁ, ὁ ξύων, ξυήλη, κνῆστις ἢ ῥίνη, Ἱππ. Κεφ. Τρωμ. 907· γλυπτικὸν ὄργανον, Λατ. scalprum, ὡς τὸ κολαπτήρ, Ἀνθ. Π. 6. 205, πρβλ. Πλούτ. 2. 350D· πρβλ. ἐξαυστήρ. - Ὑποκορ. ξυστηρίδιον, Α. Β. 51.
Greek Monotonic
ξυστήρ: -ῆρος, ὁ (ξύω), εργαλείο γλυπτικής, ξύστρα, ξυήλη, Λατ. scalprum, σε Ανθ.
Middle Liddell
ξυστήρ, ῆρος, ὁ, [ξύω]
a graving tool, Lat. scalprum, Anth.
