ἀγμός

English (LSJ)

ὁ, (ἄγνυμι) A fracture of a bone, περὶἀγμῶν, title of treatise by Hp., etc. II broken cliff, crag, E.IT263; pl., Id.Ba.1094, Nic.Al.391, St.Byz. s.v. Ὀαξός.

Spanish (DGE)

-οῦ, ὁ
1 rompiente, acantilado κοιλωπὸς ἀγμός E.IT 263
•monte, pico διὰ ... νάπης ἀγμῶν τ' ἐπήδων E.Ba.1094, κοίλη τε φάραγξ καὶ τρηχέες ἀγμοί Nic.Th.146, κνώδαλα ... ἀεὶ περιβόσκεται ἀγμούς Nic.Al.391, cf. St.Byz.s.u. Ὄαξος.
2 fractura περὶ ἀγμῶν tít. de una obra de Hp., Gal.18(2).323.
• Etimología: Cf. ἄγνυμι.

German (Pape)

[Seite 17] ὁ, 1) Bruch, Med. – 2) plur. jähe Abhänge, Klüfte, Eur. Bacch. 1094; Nic. Th. 146; τρηχέες Al. 651, Ufer.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
lieux abrupts, escarpés.
Étymologie: ἄγνυμι.

Russian (Dvoretsky)

ἀγμός: ὁ досл. перелом, излом, перен. утес, скала (κοιλωπὸς ἀ. Eur.).

Greek (Liddell-Scott)

ἀγμός: ὁ, (ἄγνυμι) κάταγμα, θραῦσις ὀστοῦ· Περὶ ἀγμῶν, ἐπιγραφὴ συγγράματός τινος τοῦ Ἱπποκρ. ΙΙ. κοιλωτὸν ῥῆγμα κρημνοῦ, κοινῶς «σπηλῃά», Εὐρ. Ι. Τ. 263· κατὰ πληθ., ὁ αὐτ. Βάκχ. 1094, Νικ. Ἀλεξιφ. 391.

Greek Monotonic

ἀγμός: ὁ (ἄγνυμι), ρήγμα βράχου, γκρεμού, απότομος βράχος, σπηλιά, σε Ευρ.

Middle Liddell

ἄγνυμι
a broken cliff, crag, Eur.

English (Woodhouse)

crag, steep rock