ἄκλυτος
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
English (LSJ)
ον, (κλύω) unheard, IG14.1389ii32; opp. κλυτός, Plu.2.722e (nisi leg. ἄκλυστος).
Spanish (DGE)
-ον
1 no escuchado, no atendido εἰ δέ τῳ ἄκλυτα ταῦτα si alguien no atendiese a estas palabras Marc.Sid. en IUrb.Rom.1155.91.
2 imperceptible ἀήρ Plu.2.722e.
German (Pape)
[Seite 74] ungehört, Herod. Att.; geräuschlos, ἀήρ Plut. Symp. 8, 3, wo aber wohl dem vorangehenden ἀκύμων entsprechend ἄκλυστος zu schreiben.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
où l'on n'entend aucun bruit, calme, paisible.
Étymologie: ἀ, κλύω.
Russian (Dvoretsky)
ἄκλῠτος: бесшумный, беззвучный (ἀήρ Plut.).
Greek (Liddell-Scott)
ἄκλῠτος: -ον, (κλύω) ὁ μὴ ἀκουσθείς, Ἐπιγράμμ. Ἑλλ. 1046, 91: ― ἡ σημασ. ἀμφίβολος παρὰ Πλουτ. 2. 722Ε.
Greek Monolingual
ἄκλυτος, -ον (Α) κλύω
αυτός που δεν ακούστηκε, ο αθόρυβος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀ- στερητ. + κλυτὸς < κλύω.
Mantoulidis Etymological
(=αὐτός πού δέν ἀκούστηκε). Ἀπό το α στερητ. + κλυτός τοῦ κλύω (=ἀκούω). Δές γιά περισσότερα παράγωγα στό ρῆμα κλύω.
