διαττάω
Ὁ θάνατος οὐθὲν πρὸς ἡμᾶς, ἐπειδήπερ ὅταν μὲν ἡμεῖς ὦμεν, ὁ θάνατος οὐ πάρεστιν, ὅταν δὲ ὁ θάνατος παρῇ, τόθ' ἡμεῖς οὐκ ἐσμέν. → Death is nothing to us, since when we are, death has not come, and when death has come, we are not.
English (LSJ)
sift, riddle, Hp.Ulc.21, Pl.Sph.226b, al., SIG2587.60, Ruf. ap. Orib.7.26.97:—Pass., Pl.Cra.402c, IG22.463.83, Thphr. HP3.18.5. (The form διασσάω is given as etym. in EM271.37; διασσηθέντος dub. cj. in Emp.5.3; prop. δια-ττάω, cf. ἀλευρό-ττησις, ἐττημένα: hence pf. part. Pass. διεττημένης IG22.463.83 (but διηττ-codd. Thphr.l.c.).)
German (Pape)
[Seite 608] durchsieben; Plat. Tim. 73 c; neben διηθέω Soph. 226 b; εἰς ὕδωρ διαττᾶσθαι Pol. 34, 9, 10; auch Theophr. u. Sp.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
passer au crible.
Étymologie: δίαττος.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
διαττάω zeven, ziften.
Russian (Dvoretsky)
διαττάω: просеивать (γῆν Plat.; κοσκίνοις διαττᾶσθαι Polyb. - v.l. διαρτᾶσθαι).
Greek (Liddell-Scott)
διαττάω: Ἀττ. ἀντὶ διασσάω, κοσκινίζω τι καλῶς, ἐντελῶς, Πλάτ. Σοφ. 226Β, Τιμ. 73Ε, Κρατ. 402C, Θεόφρ. Ι.Φ. 3.18, 5· -οὐσιαστ. διάττησις, εως, ἡ ὡς ὁ Schneider ἐν Πλουτ. 2.639Ε.
Frisk Etymological English
Grammatical information: v.
Meaning: sieve (Att.);
Other forms: Perf. ptc. pass. διεττημένος (διηττημένος Thphr. as if from δι-αττάω); as simplex σῶσι 3. pl. pres. (Hdt. 1, 200), ἐττημένος (Pherekr., Att. inscr.), ἐσσημένος (Delos IIIa,, with Ionic vocalism).
Compounds: ἀλευρό-ττησις flour-sieve (Poll.), sieved flour (Suid.).
Derivatives: Verbal noun διάττησις (Plu.), also (postverbal) δίαττος ἡ ἀλευρότ<τ>ησις, τὸ κόσκινον H. - With θ-enlargement Ion. σήθω, s. v.
Origin: XX [etym. unknown]
Etymology: One posits *(δια-)τϜαίω and compares Skt. titaü- sieve, but this learns us nothing. Also Lith. tvóju beat does not help; root *tu̯eh₂-? - Not to Lith. sijóju, Alb. shosh (< *si̯ā-s-) sieve. Schwyzer 320; older lit. in Bq. - Notation with geminate, because the simplex was no longer used.
Frisk Etymology German
διαττάω: {diattáō}
Forms: Perf. Ptz. Pass. διεττημένος (διηττημένος Thphr. wie von διαττάω), als Simplex σῶσι 3. pl. Präs. (Hdt. 1, 200), ἐττημένος = σεσησμένος (Pherekr., att. Inschr.), ἐσσημένος (Delos IIIa).
Grammar: v.
Meaning: sieben (att.);
Derivative: Davon das Verbalnomen διάττησις (Plu.), auch (postverbal) δίαττος· ἡ ἀλευρότ<τ>ησις, τὸ κόσκινον H. Am Kompositionsende ἀλευρόττησις Mehlsieb (Poll., AB, H.), gesiebtes Mehl (Suid.). — Daneben mit θ-Erweiterung σήθω, s. d.
Etymology: Bei Ansetzung eines ursprünglichen *(δια-)τϝαίω ergibt sich eine allgemeine Ähnlichkeit mit aind. titaü- Sieb, eine lautlich größere aber begrifflich schwächere mit lit. tvóju prügeln. — Lit. sijóju, alb. shosh (aus *si̯ā-s-) seihen sind aus lautlichen Gründen fernzuhalten. Schwyzer 320 m. Lit.; ältere Lit. bei Bq und WP. 1, 713. — Die Schreibung mit Geminata erhielt sich, weil das Simplex außer Gebrauch gekommen war.
Page 1,386
Greek Monolingual
διαττῶ (διαττάω) (Α)
κοσκινίζω καλά, ψιλοκοσκινίζω.
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. (δια-) ττάω ανάγεται σε τ. τFαyω < ΙΕ tuā- «κοσκινίζω» (πρβλ. αρχ. ινδ. titau- «κόσκινο» λιθ. tvoju «μάχομαι», αν και σημασιολογικώς διαφορετικό από το ελλ. διαττάω)].
