ὀκτάκωλος
Ὥσπερ αὐτοῦ τοῦ ἡλίου μὴ ὄντος καυστικοῦ, ἀλλ' οὔσης ζωτικῆς καὶ ζωοποιοῦ θέρμης ἐν αὐτῷ καὶ ἀπλήκτου, ὁ ἀὴρ παθητικῶς δέχεται τὸ ἀπ' αὐτοῦ ϕῶς καὶ καυστικῶς· οὕτως οὖν ἁρμονίας οὔσης ἐν αὐτοῖς τινὸς καὶ ἑτέρου εἴδους ϕωνῆς ἡμεῖς παθητικῶς ἀκούομεν → Just as although the Sun itself does not cause burning but has a heat in it that is life-giving, life-engendering, and mild, the air receives light from it by being affected and burned, so also although there is a certain harmony and a different kind of voice in them, we hear it by being affected.
English (LSJ)
ὀκτάκωλον, of eight lines, στροφή Sch. Ar.Ach.565, Heph.Poëm.4.
German (Pape)
[Seite 317] achtgliedrig, mit acht Absätzen, Schol. Ar. Ach. 558.
Greek (Liddell-Scott)
ὀκτάκωλος: -ον, ὁ ἀποτελούμενος ἐξ ὀκτὼ στίχων, στροφὴ Σχολ. εἰς Ἀριστοφ. Ἀχ. 565, Ἡφαιστ. ΙΙ. 8. 13.
Greek Monolingual
ὀκτάκωλος, -ον (Α)
1. (για στροφή ποιήματος) αυτή που αποτελείται από οκτώ στίχους
2. αυτός που αποτελείται από οκτώ κώλα, από οκτώ μέρη ή μέλη.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀκτα- (βλ. λ. οκτώ) + κῶλον «τμήμα περιόδου ή στίχου»].
