τελεσιουργός
καλῶς γέ μου τὸν υἱὸν ὦ Στιλβωνίδη εὑρὼν ἀπιόντ' ἀπὸ γυμνασίου λελουμένον οὐκ ἔκυσας, οὐ προσεῖπας, οὐ προσηγάγου, οὐκ ὠρχιπέδισας, ὢν ἐμοὶ πατρικὸς φίλος → Ah! Is this well done, Stilbonides? You met my son coming from the bath after the gymnasium and you neither spoke to him, nor kissed him, nor took him with you, nor ever once felt his balls. Would anyone call you an old friend of mine?
English (LSJ)
τελεσιουργόν,
A completing a work, working out its end, effective, Pl.Phdr.270a, Plb.2.40.2, etc.
2 creating perfection, Procl.Inst.145.
3 epithet of Zeus, τελεσθεὶς Διὶ τ. Milet.7.16 (i B.C.).
German (Pape)
[Seite 1085] das Werk od. die Arbeit vollendend, zu Stande bringend, wirksam, thätig; Plat. Phaedr. 270 a; Pol. 2, 40, 2 u. Sp.
French (Bailly abrégé)
ός, όν :
1 qui achève une œuvre, un travail ; qui produit son effet, efficace;
2 qui achève, qui accomplit.
Étymologie: τελέω, ἔργον.
Russian (Dvoretsky)
τελεσιουργός:
1 доводящий до конца, способный достигать цели Plat.;
2 содействующий завершению (τ. τῆς πράξεως Polyb.).
Greek (Liddell-Scott)
τελεσιουργός: -όν, (*ἔργω) ὁ τελεσιουργῶν, ὁ συμπληρῶν ἔργον τι, ἐκτελῶν τὸν σκοπόν του, ἀποτελεσματικός, Πλάτ. Φαῖδρ. 279Α, Πολύβ., κλπ.· τ. τινος ὁ αὐτ. 2. 40, 2.
Greek Monolingual
-όν, Ν. αυτός που ολοκληρώνει ένα έργο, αποτελεσματικός, τελεσφόρος
αρχ.
1. αυτός που προσδίδει τελειότητα σε κάτι
2. προσωνυμία του Διός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. τελεσι- (βλ. λ. τέλος) + -ουργός (< ἔργον), πρβλ. γενεσιουργός].
Greek Monotonic
τελεσιουργός: -όν, αυτός που εκτελεί το σκοπό του, αποτελεσματικός, σε Πλάτ.
