ὕδρος
χαῖρ', ὦ μέγ' ἀχρειόγελως ὅμιλε, ταῖς ἐπίβδαις, τῆς ἡμετέρας σοφίας κριτὴς ἄριστε πάντων → all hail, throng that laughs untimely on the day after the festival, best of all judges of our poetic skill
English (LSJ)
ὁ, (ὕδωρ)
A water-snake, Coluber natrix, Il.2.723, Hdt.2.76, Arist.HA487a23, 508b1; λευκὸς ὡς ὕδρου γαστήρ Call.Iamb.1.218 (= εἶδος δράκοντος, Sch. in mg.).
II a small water-animal, = φαλάγγιον or σαῦρος, Artem.4.56.
III the constellation Hydra, Eudox. ap. Hipparch.2.2.13. (Cf. Skt. udrás, OE. oter 'otter'.)
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
serpent d'eau, hydre.
Étymologie: cf. ὕδρα.
German (Pape)
ὁ,
1 die Wasserschlange, Il. 2.723.
2 ein kleineres Wassertier, neben φαλάγγια und σαῦροι genannt, Artemid. 4.56.
Russian (Dvoretsky)
ὕδρος: ὁ водяная змея или уж Hom., Batr., Her., Arst.
Greek (Liddell-Scott)
ὕδρος: ὁ, (ὕδωρ) ὡς τὸ ὕδρα, ὄφις διαιτώμενος ἐν ὕδασι, «νεροφίδα», Coluber natrix, Ἰλ. Β. 723, Ἡρόδ. 2. 76, Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 1. 1, 14., 2. 17, 23. ΙΙ. ὑδρόβιόν τι ζῷον μικρόν, «τὰ δὲ μικρά, ὡς φαλάγγια καὶ ὕδροι καὶ σαῦροι» Ἀρτεμίδ. 4. 56.
English (Autenrieth)
Greek Monotonic
ὕδρος: ὁ (ὕδωρ) όπως το ὕδρα, νερόφιδο, σε Ομήρ. Ιλ., Ηρόδ.
