prodigium
ὤμοι, πέπληγμαι καιρίαν πληγὴν ἔσω → Alas! I am struck deep with a mortal blow! | Ah me! I am struck—a right-aimed stroke within me (Aeschylus, Agamemnon 1343)
Latin > English
prodigium prodigi(i) N N :: portent; prodigy, wonder
Latin > English (Lewis & Short)
prōdĭgĭum: ii (
I gen. plur. prodigiūm, Pac. ap. Cic. Or. 46, 155), n. for prodicium, from prodico.
I Lit., a prophetic sign, token, omen, portent, prodigy, in a good and (more freq.) in a bad sense (syn.: portentum, ostentum, monstrum): mittere, Att. ap. Cic. N. D. 3, 26, 68: multa prodigia vim ejus numenque declarant, Cic. Verr. 2, 4, 49, § 107: (lunam deficientem) nullum esse prodigium, id. Rep. 1, 15; Verg. A. 5, 639: laetum, Plin. 11, 37, 77, § 197: P. Clodius fatale portentum prodigiumque rei publicae, Cic. Pis. 4, 9: (Catilina) monstrum atque prodigium, id. Cat. 2, 1, 1: non mihi jam furtum, sed monstrum ac prodigium videbatur, i. e. a monstrous and unnatural crime, id. Verr. 2, 3, 73, § 171; cf. Juv. 6, 84: piare prodigia, Tac. H. 5, 13: accipere aliquid in prodigium, id. A. 12, 43: prodigii loco habere, id. ib. 13, 58: Harpyia Prodigium canit, Verg. A. 3, 366: nuntiare, Sall. C. 30, 2: divinitus factum, Quint. 1, 10, 47: prodigiorum perita, Liv. 1, 34: prodigio par est cum nobilitate senectus, Juv. 4, 97: propter multa prodigia libros Sibyllinos adiisse, Macr. S. 1, 6, 13.—Of miracles: signa et prodigia, Vulg. Psa. 134, 9 et saep. —
II Transf., a monster, prodigy: non ego sum prodigium, Ov. M. 13, 917: prodigium triplex, id. H. 9, 91: heu prodigia ventris! Plin. 19, 4, 19, § 55.
Latin > French (Gaffiot 2016)
prōdĭgĭum,¹⁰ ĭī, n., prodige, événement prodigieux, chose merveilleuse, miracle : Cic. Verr. 2, 4, 107 ; prodigia suscipere atque curare Liv. 1, 20, 7, recueillir les prodiges et les conjurer, v. procurare || [fig.] fléau, monstre [en parl. de Catilina : Cic. Cat. 2, 1 || monstre, être monstrueux : Ov. M. 13, 917 ; H. 9, 91.
Latin > German (Georges)
prōd-igium, iī, n. (eig. prōd-agium, das Vorhersagen, zu aio aus *agjo), eine hervorgetretene, meist Unglück bedeutende Erscheinung, das Wunderzeichen, I) eig.: ex quo illa ostenta, monstra, portenta, prodigia dicuntur, Cic.: prod. laetum, Plin.: prodigiorum interpres, Val. Max.: multa eo anno prodigia evenere, Tac.: prodigia procurare, Liv.: prodigia suscipere curareque, Liv.: multa prodigia eius vim declarant, Cic.: orta ex ea (egestate) fames in prodigium accipiebatur, Tac. – II) übtr., a) jede widernatürliche, gegen das Gefühl gehende Handlung, die Ungeheuerlichkeit, non mihi iam furtum, sed monstrum ac prodigium videbatur civitatum frumentum improbare, suum probare, eine Unnatürlichkeit und Ungeheuerlichkeit (eine unnatürliche u. ungeheuerliche, unheilvolle Tat), Cic. Verr. 3, 171. – b) das Ungeheuer, pr. triplex, v. Zerberus, Ov.: illud palaestricum prodigium, Claud. or. fr.: dah. fatale portentum prodigiumque rei publicae, v. Klodius, Cic.: monstrum atque prodigium, Cic. – / Im Vulgärlat. masc., hunc prodigium, Fortunat. art. rhet. 3, 4. p. 123, 10 H.
Latin > Chinese
prodigium, ii. n. :: 奇異。先兆。— reipublicae Clodius 國家之怪物卽各羅地約也。