κνίζω
Ἐς δὲ τὰ ἔσχατα νουσήματα αἱ ἔσχαται θεραπεῖαι ἐς ἀκριβείην, κράτισται → But for extreme illnesses, extreme remedies, applied with severe exactitude, are the best (Hippocrates, Aphorism 6)
English (LSJ)
fut. κνίσω [ῐ] Ar.Ra.1198: aor.
A ἔκνῐσα Pi.P.8.32, Herod.4.59, etc.; Dor. ἔκνιξα Pi.I.6(5).50:—Pass., aor. ἐκνίσθην E.Andr. 209, Theoc.4.59: scratch, gash, παῖδα . . γυμνὸν ἢν κνίσω . . οὐχ ἕλκος ἕξει; Herod.l.c.; κνίζων συκάμινα (to make them ripen) LXX Am.7.14, cf. Ath.2.51b. 2 pound, chop up, or grate, dub. in Thphr.HP 9.20.4 (fort. κνησθεῖσα). II tickle, Arist.HA587b7 (Pass.), Phld. Lib.p.58 O. (Pass.). 2 usu. metaph., of love, chafe, tease, τὸν Ἀρίστωνα ἔκνιζε τῆς γυναικὸς ταύτης ἔρως Hdt.6.62, cf. E.Med.568; κἠγὼ μὰν κνίζω τινά Theoc.5.122; of other feelings, as satiety, κόρος κνίζει Pi.P.l.c.; anxiety, Ξέρξην ἔκνιζε ἡ γνώμη Hdt.7.12; τὰ σμικρὰ οὐδέν μιν κνίζει (sc. τὸν θεόν) ib.10.έ; ἔκνιζέ μ' αἰεὶ τοῦθ' S.OT786; τὸ βούλεσθαί μ' ἔκνιζε E.IA330 (troch.); provoke, tease, Ar.V.1286; οὐ κατ' ἔπος κνίσω τὸ ῥῆμ' ἕκαστον will not attack every word, Id.Ra.l.c.; provoke to jealousy, Alciphr.1.32; in good sense, ἁδεῖά νιν ἔκνιξε χάρις Pi.I.6(5).50:—Pass., E.Med.555, Andr.l.c.; ἐρωτίδα τᾶς ποκ' ἐκνίσθη Theoc.4.59, cf. Luc.DMeretr.10.4; κνιζόμενος ὑπ' ἔρωτος ἐπὶ τῇ παιδί App.Pun.10; ἐκνίσθης; does that touch you? Men.Per. 16. b provoke, ὀργὰν κνίζον αἰπεινοὶ λόγοι Pi.N.5.32, cf. P.11.23.
German (Pape)
[Seite 1461] (verwandt mit κνάω)=, ritzen, kratzen, schaben, ἐξ ἐπιπολῆς καὶ ἰσχνῶς καταξύω Eust. 1746; ἐπὶ βραχὺ κνίσαντες σιδηρίῳ Ath. II, 51 b; einzeln bei Sp. = verringern, E. M erkl. λεπτύνω; ὄπιν Pind. I. 4, 58; οὐ κατ' ἔπος γέ σου κνίσω τὸ ῥῆμ' ἕκαστον Ar. Ran. 1198. – Gew. übertr., reizen, durch Leidenschaft, bes. Liebe; auch = erbittern, erzürnen, aufbringen, pungere; λόγοι κνῖζον ὀργάν Pind. N. 5, 32; so vom Zorn P. 11, 23; ἔκνιξέν νιν χάρις I. 5, 48; κνιζομένα, betrübt, Ol. 6, 44; εἴ σε μὴ κνίζοι λέχος Eur. Med. 568; ἤν τι κνισθῇς Andr. 209; von der Liebe, τὴν ἐρωτίδα, τᾶς ποκ' ἐκνίσθη, zu der er in Liebe entbrannt war, Theocr. 4, 22; vgl. ὁ παῖς κνίζει με Strat. 47 (XII, 205), öfter in der Anth. – Auch in Prosa; τὸν δὲ ἔκνιζε τῆς γυναικὸς ταύτης ὁ ἔρως Her. 6, 62, wie Sp., App. Hisp. 37; Ath. XIII, 577 e. – Betrüben, kränken, ἐτερπόμην, ὅμως δ' ἔκνιζέ μ' ἀεὶ τοῦτο Soph. O. R. 786; τὸ βούλεσθαί μ' ἔκνιζε Eur. I. A. 330; κακίαις μ' ἔκνισε Ar. Vesp. 1285; τὰ σμικρὰ οὐδέν μιν κνίζει Her. 7, 10, 5; ἔκνιζε Ξέρξεα ἡ γνώμη 7, 12; Sp., wie Hdn. 4, 9, 4. – [Ι im fut. ist kurz, Ar. Ran. 1198; s. Böckh Pind. P. 10, 60.] – Adj. verb. κνιστός, klein geschabt, gehackt, λάχανα Ath. IX, 373 a; VLL.
