ἀποκτείνω
ἅτε γὰρ ἐννάλιον πόνον ἐχοίσας βαθύν σκευᾶς ἑτέρας, ἀβάπτιστος εἶμι φελλὸς ὣς ὑπὲρ ἕρκος ἅλμας → for just as when the rest of the tackle labors in the depths of the sea, like a cork I shall go undipped over the surface of the brine | as when the other part of the tackle is laboring deep in the sea, I go unsoaked like a cork above the surface of the sea
English (LSJ)
(later -κτέννω (q. v.):
A -κταίνω 2 Ep.Cor.3.6, etc.), fut. -κτενῶ, Ion. -κτενέω Hdt.3.30: aor. 1 ἀπέκτεινα Il.: pf. ἀπέκτονα Isoc.12.66, Pl.Ap.38c, X.Ap.29, D.22.2; plpf. 3pl. -εκτόνεσαν Id.19.148, Ion. 3sg. -εκτόνεε Hdt.5.67; later ἀπεκτόνηκα Arist. SE 182b19, Parth.24.2, Plu. Tim.16; also ἀπέκταγκα Men.344, Arist. Pol.1324b16,18, LXX 1 Ki.24.12, etc.; ἀπέκτᾰκα Plb.11.18.10: aor. 2 -έκτᾰνον Il., poet. 1pl. ἀπέκταμεν Od.23.121, inf. -κτάμεναι, -κτάμεν, Il.20.165, 5.675:—Pass., late (ἀποθνήσκω being used as the Pass. by correct writers), pres. in Palaeph.7: aor. ἀπεκτάνθην D.C.65.4, LXX 1 Ma.2.9: aor. 2 inf. ἀποκτανῆναι Gal. 14.284: pf. inf. ἀπεκτάνθαι Plb.7.7.4, LXX2 Ma.4.36:—but aor. Med. in pass. sense ἀπέκτατο Il. 15.437, 17.472; part. ἀποκτάμενος 4.494, etc.; cf. ἀποκτείνυμι:— stronger form of κτείνω, kill, slay, Ep., Ion., and the prevailing form in Att. (cf. ἀποθνήσκω): once in A.Ag.1250, never in S., freq. in E., Hec. 1244, al. 2 of judges, condemn to death, Antipho 5.92, Pl.Ap.30d sq., etc.; also of the accuser, And.4.37, X.HG2.3.21, Th.6.61; put to death, Hdt.6.4: generally of the law, Pl.Prt. 325b. 3 metaph., τὸ σεμνὸν ὥς μ' ἀ. τὸ σόν E.Hipp.1064; σὺ μή μ' ἀπόκτειν) Id.Or. 1027.
German (Pape)
[Seite 309] (s. κτείνω), tödten; von Hom. an überall; Od. 22, 167 ἤ μιν ἀποκτείνω, 16, 432 ἀποκτείνεις, Iliad. 11, 154 ἀποκτείνων, 9, 543 ἀπέκτεινεν, Od. 5, 18 ἀποκτεῖναι, Iliad. 22, 423 ἀπέκτανε, Od. 14, 271 ἀπέκτανον, 12, 301 ἀποκτάνῃ, Od. 23, 121 ἀπέκταμεν, Iliad. 20, 165 ἀποκτάμεναι, 5, 675 ἀποκτάμεν, 15, 437 ἀπέκτατο, 4, 494 ἀποκταμένοιο, 23, 775 ἀποκταμένων. Bei den Att. häufiger als das simplex, bes. im fut., ἀποκτενεῖ Plat. Gorg. 511, u. aor. I. act.; den aor. II. verwerfen die Atticisten; perf. ἀπεκτόνατε Plat. Apol. 38 c; martern, quälen, Eur. Hipp. 1064; zum Tode verurtheilen, mit dem Tode bestrafen, Plat. Apol. 39 d u. öfter; zum Tode verurtheilen lassen, hinrichten lassen, ῥήτορες, οὓς ἂν βούλωνται Gorg. 466 c, u. Folgde; öfter vom Ankläger, Xen. Hell. 2, 3, 21; vom Richter, das Todesurtheil sprechen, Plat. apol. 39 d; Dem.
