ἀπαμβλύνω

English (LSJ)

[ῡ], fut. -ῠνῶ (v. infr.),

   A blunt or dull the edge of, τὰ ξίφη D.C.40.24 (Pass.).    2 mostly metaph., ἐλπίδα Pi.P.1.82 (tm.); of a person, τεθηγμένον τοί μ' οὐκ ἀπαμβλυνεῖς λόγῳ A.Th.715; τὰ λευκὰ τῶν τριχῶν ἀπαμβλύνει τὸν νοῦν Herod.1.67; φάος ὄσσων Opp.H.4.525; tone down, take the edge off a phrase, Plot.3.6.12:—more freq. in Pass., to be blunted, lose its edge or force, ὥρη μὲν ἀπήμβλυνται, θυμὸς δὲ μενοινᾷ Hom.Epigr.12, cf. S.Eleg.6; γηράσκοντι συγγηράσκουσι αἱ φρένες καὶ ἐς τὰ πρήγματα πάντα ἀπαμβλύνονται Hdt.3.134; ἀπαμβλυνθήσεται γνώμην A.Pr.866; ἡμῖν -ύνεται ἡ δικαιοσύνη is indistinctly seen, Pl.R.442d.    II = foreg., J.BJ4.8.3 (s. v.l.).

German (Pape)

[Seite 277] abstumpfen, τεθηγμένον τοί μ' οὐκ ἀπαμβλυνεῖς λόγῳ Aesch. Spt. 697, du wirst mich in meinem Entschlusse nicht wankend machen; schwächen, ἀπὸ γὰρ κόρος ἀμβλύνει ἐλπίδας Pind. P. 1, 82. Häufiger im pass., schwächer, milder werden, ἀπαμβλυνθήσεται Aesch. Prom. 686; γηράσκοντι αἱ φρένες ἀπαμβλύνονται ἐς πάντα πρήγματα Her. 3, 134; Plat. Rep. IV, 442; Plut.

Greek (Liddell-Scott)

ἀπαμβλύνω: μέλλ. ῠνῶ, ἀμβλύνω, καθιστῶ τι ἀμβλύ, κάμνω αὐτὸ νὰ μὴ εἶναι κοπτερόν, τὰ ξίφη πάντα ἀπημβλύνθη Δίων Κ. 40, 24· ἀλλὰ κατὰ τὸ πλεῖστον. 2) μεταφ. ἀπὸ γὰρ κόρος ἀμβλύνει αἰανὴς ταχείας ἐλπίδας Πινδ. Π. 1. 160· ἐπὶ προσώπ., τεθηγμένον τοί μ’ οὐκ ἀπαμβλυνεῖς λόγῳ, Αἰσχύλ. Θ. 715· φάος ὄσσων Ὀππ. Ἁλ. 4. 525: ― συχνότερον ἐν τῷ παθ. γίνομαι ἀμβλύς, χάνω τὴν ὀξύτητα καὶ δύναμίν μου, Ἐπιγράμμ. Ὁμ. 12, Πλάτ. Πολ. 442D· ἰσχύς ἀπήμβλυνται Ποιητὴς παρ’ Ἀθην. 692Α· γηράσκοντι συγγηράσκουσιν αἱ φρένες καὶ ἐς τὰ πρήγματα πάντα ἀπαμβλύνονται Ἡρόδ. 3. 134· ἀπαμβλυνθήσεται γνώμην Αἰσχύλ. Πρ. 866.