προσίημι

English (LSJ)

fut. προσήσω, Med.

   A -ήσομαι X.Cyr.7.1.13: aor. 1 προσῆκα, Med. -ηκάμην E.El.622:—let come to, πρὸς τὸ πῦρ τοὺς ὀψίζοντας X.An.4.5.5, cf. Cyr.7.5.39; admit, POxy.1070.55 (iii A.D.); apply, ἀπειρηκότι τὰ προβόλια X.Cyn.10.21.    II more freq. in Med., let come to or near one, admit, προσίεσθαί τινα ἐς ταὐτὸ ἡμῖν αὐτοῖς admit one into our society, Id.An.3.1.30; π. τινὰ εἰς ὁμιλίαν Pl.Phdr.255a; ἐγγὺς π. [τοὺς Ἕλληνας] let them approach, X. An.4.2.12; π. τὸν πόλεμον εἰς τὴν χώραν D.9.51; of animals, ἵπποι χαλεπῶς π. ἃ πρόδηλα αὐτοῖς ἐστιν X.Eq.3.3; τιθασεύεται καὶ π. τὰς χεῖρας Arist.HA608a26; π. τὰ παιδάρια τῷ μαστῷ Plu.Cat.Ma. 20.    2 admit, allow, believe, τοῦτο μὲν οὐδὲ προσίεμαι Hdt.1.75; οὐ π. τὴν διαβολήν Id.6.123; προσηκάμην τὸ ῥηθέν E.El.622; π. τὰ κεκηρυγμένα agree to the proposed terms, Th.4.38, cf. 108; τοῦτον [τρόπον] οὐδαμῇ προσίεμαι Pl.Phd.97b.    b admit, accept, submit to, ξεινικὰ νόμαια Hdt.1.135; ὀχείαν Arist.HA574a33; ἧτταν X.Cyr. 3.3.45; τὸ ὑπαίτιον εἶναί τινι οὐ πάνυ π. Id.Mem.2.8.5; π. φάρμακον take it, ib.4.2.17; ἡ ψυχὴ σῖτον οὐ προσίετο Id.Cyr.8.7.4; οἶνον Alex.255.3; προσήκατο ὁ δαίμων ἀντὶ ἀνθρώπου τὸν βοῦν Porph.Abst. 2.55.    c accept, allow, approve, τὴν προδοσίην Hdt.6.10; τὸ δ' ἄκαιρον . . μὴ προσείμαν E.Fr.893 (lyr.); τὰ αἰσχρὰ ἥκιστα προσίεσθαι X.Mem.2.6.18; οὐδαμῇ π. οἱ θεοὶ τὸν πόλεμον Id.An.5.5.3; πονηρίαν D.25.1; κακὸν οὐδὲν οὐδ' αἰσχρὸν π. X.Cyr.7.1.13.    d accept a currency, νόμισμα POxy.1411.6, 11 (iii A.D.), cf. PFay.21.23 (ii A.D.).    3 c. inf., undertake, venture to do, Pl.Lg.908b, X.Mem.2.7.11; προσεῖτ' ἂν ἀποθανεῖν would submit to death, Alex.193; π. κακίονες ἢ πρόσθεν γενέσθαι X.Cyr.7.5.83.    4 c. acc. pers., attach to oneself, attract, οὐδὲν προσίετό μιν nothing moved or pleased him, Hdt.1.48; ἓν δ' οὐ προσίεταί με one thing pleases me not, Ar.Eq.359; τοῦτ' οὐ δύναταί με προσέσθαι Id.V.742; προσίεται (sc. Laïs) . . καὶ γέροντα καὶ νέον Epicr.3.23.

German (Pape)

[Seite 766] (s. ἵημι), zuschicken, hinschicken, -senden, -werfen, -lassen; οὐ προσίεσαν πρὸς τὸ πῦρ τοὺς ὀψίζοντας, Xen. An. 4, 5, 5. – Gew. im med., zu sich lassen, zulassen, προσίεμαί τινα ἐς ταὐτὸ ἐμαυτῷ, Xen. An. 3, 1, 30, zum Umgange mit mir; vgl. προσέσθαι εἰς ὁμιλίαν, Plat. Phaedr. 255 a, u. Poll. 1, 46; τὸν πόλεμον εἰς τὴν χώραν, Dem. 9, 51; dah. Eingang finden lassen, annehmlich finden, zugeben, προσηκάμην τὸ ῥηθέν, Eur. El. 622; τὰ κεκηρυγμένα, Thuc. 4, 38. 108; τοῦτον τὸν τρόπον τῆς μεθόδου οὐδαμῇ προσίεμαι, Plat. Phaed. 97 b; φάρμακον, einnehmen wollen, Xen. Mem. 4, 2, 17; λόγους, Pol. 4, 19, 3; gestatten, erlauben, Her. 1, 75. 135. 6, 10. 123; u. umgekehrt, οὐδὲν προσίετό μιν, Nichts gefiel ihm, 1, 48; ἓν δ' οὐ προσίεταί με, Eins gefällt mir nicht, Ar. Equ. 359, vgl. Vesp. 742; οὐδὲν αἰσχρόν, sich nichts Schimpfliches zu Schulden kommen lassen, Xen. Cyr. 7, 1, 13, vgl. Mem. 2, 6, 18; οὐ προσιέμην δανείσασθαι, 2, 7, 11.

Greek (Liddell-Scott)

προσίημι: μέλλ. προσήσω, μέσ. -ήσομαι· ἀόρ. α΄ προσῆκα, μέσ. -ηκάμην. Πέμπω εἰς ἢ πρός..., ἀφίνω νὰ ἔλθῃ τις πρός τι, τινὰ πρὸς τὸ πῦρ Ξεν. Ἀν. 4. 5, 5, πρβλ. Κύρ. 7. 5, 39· ἐφαρμόζω, τινί τι ὁ αὐτ. ἐν Κυν. 10, 11. ΙΙ. ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐν τῷ μέσῳ τύπῳ, ἀφίνω νὰ ἔλθῃ τις πλησίον, παραδέχομαι, προσδέχομαι, ἐμοί… δοκεῖ τὸν ἄνθρωπον τοῦτον μὴ προσίεσθαι εἰς ταὐτὸν ἡμῖν αὐτοῖς, νὰ μὴν ἐπιτρέπωμεν νὰ ἔρχηται εἰς τὸ αὐτὸ μὲ ἡμᾶς μέρος, νὰ μὴ δεχώμεθα αὐτὸν εἰς τὰ συμβούλια ἡμῶν, Ξεν. Ἀν. 3. 1, 30· ἥ τε ἡλικία καὶ τὸ χρεὼν ἤγαγεν εἰς τὸ προσέσθαι αὐτὸν εἰς τὴν ὁμιλίαν Πλάτ. Φαῖδρ. 255Α· πρ. τοὺς βαρβάρους, ἀφίνω αὐτοὺς νὰ πλησιάσωσι, Ξεν. Ἀν. 4. 2, 12· πρ. τὸν πόλεμον εἰς τὴν χώραν Δημ. 124. 5· ἐπὶ ζῴου, ἵπποι χαλεπῶς πρ. ἃ πρόδηλα αὐτοῖς ἐστιν Ξεν. Ἱππ. 3. 3· τιθασεύεται καὶ πρ. τὰς χεῖρας Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 9. 1, 3· πρ. τὰ παιδάρια τῷ μασθῷ Πλουτ. Κάτων Πρεσβύτ. 20. 2) παραδέχομαι, ἀποδέχομαι, πιστεύω, τοῦτο μὲν οὐ προσίεμαι Ἡρόδ. 1. 75· πρ. τὴν διαβολὴν ὁ αὐτ. 6. 123· προσηκάμην τὸ ῥηθὲν Εὐρ. Ἠλ. 622· πρ. τὰ κεκηρυγμένα, συμφωνῶ πρὸς τὰς γενομένας προτάσεις, Θουκ. 4. 38, πρβλ. 108· τοῦτον [τρόπον] οὐδαμῆ προσίεμαι Πλάτ. Φαίδων 97Β. β) παραδέχομαι, δέχομαι, ξεινικὰ νόμαια Ἡρόδ. 1. 135· τὴν ὀχείαν Ἀριστ. π. τὰ Ζ. Ἱστ. 6. 20, 4· ἧτταν Ξεν. Κύρ. 3. 3, 45· πρ. φάρμακον, λαμβάνω τὸ φάρμακον, Ξεν. Ἀπομν. 4. 2, 17· σῖτον Κύρ. 8. 7, 4· οἶνον Ἄλεξ. ἐν «Φρυξὶ» 1. γ) παραδέχομαι, ἐπιδοκιμάζω, τὴν προδοσίην Ἡρόδ. 6. 10· τὸ δ’ ἄκαιρον... μὴ προσείμαν Εὐρ. Ἀποσπ. 885 (λυρ.)· οὐδὲν αἰσχρὸν Ξεν. Κύρ. 7. 1, 13, πρβλ. Ἀπομν. 2. 6, 18· οὐδαμῇ πρ. οἱ θεοὶ τὸν πόλεμον ὁ αὐτ. ἐν Ἀν. 5. 5, 3· πονηρίαν Δημ. 770. 12. 3) μετ’ ἀπαρ., ἀναλαμβάνω, τολμῶ νὰ πράξω, Πλάτ. Νόμ. 908Β, Ξεν. Ἀπομν. 2. 7, 11 καὶ 8, 5· προσεῖτ’ ἂν ἀποθανεῖν, ἤθελεν ὑποκύψῃ εἰς τὸν θάνατον, Ἄλεξις ἐν «Ποντικῷ» 1· ― ὡσαύτως, παραδέχομαι ὅτι..., Ξεν. Κύρ. 7. 5, 83, κτλ. 4) μετ’ αἰτ. προσ., προσελκύω εἰς ἐμαυτόν, εὐαρεστῶ, οὐδὲν προσίετό μιν, οὐδὲν εὐχαρίστει αὐτόν, Ἡρόδ. 1. 48· ἓν δ’ οὐ προσίεταί με, δέν με εὐχαριστεῖ, Ἀριστοφ. Ἱππ. 359· τοῦτ’ οὐ δύναταί με προσέσθαι ὁ αὐτ. ἐν Σφ. 742· προσίεται δὲ (ἐξυπακ. ἡ Λαῒς) καὶ γέροντα καὶ νέον Ἐπικράτης ἐν «Ἀντιλαΐδι» 1. 23.