αὖθις
ὅπλον μέγιστόν ἐστιν ἡ ἀρετή βροτοῖς → man's greatest weapon is virtue, virtue is the greatest weapon for mortals
English (LSJ)
Ep. and Ion. αὖτις (also in S.Ichn.227,229, Fr.599, cod. Laur. in Id.OC 234 (lyr.), 1438, and Men.Epit.362, Sam.281,292), Adv., a lengthd. form of αὖ: I of Place, back, back again, αὖτις ἰών Il.8.271, al.; ἂψ αὖτις ib.335; τὴν αὐτὴν ὁδὸν αὖτις 6.391; rare later, δευρὶ καὖθις ἐκεῖσε Ar.Ra.1077. II of Time, again, anew, Il.4.222, etc.; freq. strengthd., ὕστερον αὖ. 1.27, cf. S.Aj.858; ἔτ' αὖ. Il.9.375; πάλιν αὖ. 5.257, S.Fr.487; αὖ. πάλιν Id.OC364, etc.; αὖ. αὖ πάλιν ib.1418 codd.; αὖ πάλιν αὖθις Ar.Nu.975; μάλ' αὖ. A.Ch. 654,876, Ag.1345; βοᾶν αὖθις cry encore! X.Smp.9.4. 2 in turn, αὖθις ἐγὼ αὐτοὺς ἀνηρώτων Pl.Chrm.153d. 3 of future Time, hereafter, ταῦτα μεταφρασόμεσθα καὶ αὖ. Il.1.140, cf.A.Ag.317, S.Aj.1283, Antipho 5.94, Isoc.4.110; ὁ αὖ. χρόνος Pl.Lg.934a; οἱ αὖ. posterity, S.E.M.1.53. III of sequence, in turn, A.Th.576, S.OT1403, Pl.Ap.24b; on the other hand, οὔτ' ἀβέλτερος οὔτ' αὖ. ἔμφρων Alex. 245.8; sts. in apodosi for δέ, τοῦτο μέν . . τοῦτ' αὖθις . . S.Ant.167; πρῶτα μέν . . αὖτις δέ . . Hdt.7.102.
German (Pape)
[Seite 392] (ep., ion. u. dor. αὖτις), verlängerte Form für αὖ, u. diesem gleichbedeutend, wieder, a) wiederum; δεύτερον αὖτις Il. 1, 513; πάλιναὖτις 2, 276; Tragg. u. Prosa; αὖθις δὴ πάλιν Plat. Polit. 282 c; auch bei subst., ἡ αὖθις ἀρχή Tim. 48 e. – b) zurück, αὖτις ἐλεύσεται, zurückkehren, Il. 1, 425; εἴσειμι, δώσω, zurückgeben, Soph. Phil. 940. 1216. – c) gleichfalls, dagegen, αὖθις ἐγὼ αὐτοὺς ἀνηρώτων Plat. Charm. 153 d. – d) nachher, künftig, Aesch. Ag. 308 Eum. 475; oft in Prosa, μηδὲ νῦν, μηδ' αὖθίς ποτε γενήσεσθαι Plat. Legg. IV, 711 c; ὁ αὖθις χρόνος XI, 934 a; ein andermal, bes. καὶ αὖθις u. αὖθις δέ. Dem μέν entspricht es, τοῦτο μὲν – τοῦτ' αὖθις, Soph. Ant. 167, was auch sonst, doch selten vorkommt.
Greek (Liddell-Scott)
αὖθις: Ἐπ. καὶ Ἰων. αὖτις (ὁ τύπος αὖτις ὑπ’ ἀγνοίας εἰσαχθεὶς εἰς χειρόγραφα Ἀττ. συγγραφέων, π.χ. Σοφ. Ο. Κ. 234, 1438, διωρθώθη ἤδη καὶ νῦν γράφεται αὖθις)· - Ἐπίρρ., ἐπιτεταμένος τύπος τοῦ αὖ, πρὸς ὃ συμφωνεῖ κατὰ τὰς πλείστας σημασίας: Ι. ἐπὶ τόπου, ὀπίσω, ὀπίσω πάλιν, αὖτις ἰέναι, βαίνειν κτλ., Ἰλ.· ὡσαύτως ἄψ αὖτις Ἰλ. Θ. 335· τὴν αὐτὴν ὁδὸν αὖτις Ζ. 391· δευρὶ καὖθις ἐκεῖσε Ἀριστοφ. Βάτρ. 1077· - ἀλλ’ ἠ σημ. αὕτη εἶναι σπανία παρ’ Ἀττ. ΙΙ. ἐπὶ χρόνου, πάλιν, ἐκ νέου,
French (Bailly abrégé)
ion. et poét. αὖτις;
adv.
I. avec idée de lieu en arrière, en sens inverse, en revenant sur ses pas : αὖτις ἰέναι IL revenir sur ses pas, retourner ; τὴν αὐτὴν ὁδὸν αὖτις IL en revenant par le même chemin ; ἂψ αὖτις IL en revenant sur ses pas;
II. avec idée de temps :
1 de nouveau ; ὕστερον αὖτις IL plus tard encore ; ἔτ’ αὖτις IL encore une fois ; πάλιν αὖτις IL, αὖθις πάλιν SOPH, αὖθις αὖ, αὖθις αὖ πάλιν, μάλ᾿ αὖθις une fois encore, encore une fois, de nouveau, encore et encore;
2 une autre fois, plus tard, à l’avenir : καὶ αὖτις IL encore une autre fois, plus tard encore ; abs. ensuite ; οἱ αὖθις ISOCR la postérité;
III. pour marquer une simple opposition d’un autre côté ; πρῶτα μὲν… αὖτις δε HDT d’abord… ensuite ; τοῦτο μὲν… τοῦτ’ αὖθις SOPH ceci d’une part, d’autre part cela.
Étymologie: αὖ, -θις.