ἀπαγορεύω
κινδυνεύει μὲν γὰρ ἡμῶν οὐδέτερος οὐδὲν καλὸν κἀγαθὸν εἰδέναι, ἀλλ᾽ οὗτος μὲν οἴεταί τι εἰδέναι οὐκ εἰδώς, ἐγὼ δέ, ὥσπερ οὖν οὐκ οἶδα, οὐδὲ οἴομαι· ἔοικα γοῦν τούτου γε σμικρῷ τινι αὐτῷ τούτῳ σοφώτερος εἶναι, ὅτι ἃ μὴ οἶδα οὐδὲ οἴομαι εἰδέναι. → for neither of us appears to know anything great and good; but he fancies he knows something, although he knows nothing; whereas I, as I do not know anything, so I do not fancy I do. In this trifling particular, then, I appear to be wiser than he, because I do not fancy I know what I do not know.
English (LSJ)
mostly in pres. and impf. only (ἀπερῶ being used as fut. by correct writers, ἀπεῖπον as aor., ἀπείρηκα as pf., and ἀπορρηθήσομαι, ἀπερρήθην, ἀπείρημαι as Pass. fut., aor., and pf.): aor.
A ἀπηγόρευσα Pl.Tht.200d (v.l.), D.40.44, 55.4, freq. in later writers: pf. ἀπηγόρευκα Arist.Phgn.808a11, Plu.2.1096f, etc.; Arist. (v. infr.) has pf. Pass. ἀπηγορευμένος:—forbid, μὴ ποιεῖν τι Hdt.1.183, 3.51, Ar.Ach.169, etc.; ἀ. τινὶ μὴ ποιεῖν Hdt.4.125, Pl.Prt.334c, al.; ἀ. μηδένα βάλλειν X.Cyr.1.4.14; τινὶ ποιεῖν τι D.S.20.18; ἔμοιγε ἀπηγόρευες ὅπως μὴ . . ἀποκρινοίμην Pl.R.339a; τοῦ νόμου ἀπαγορεύοντος ἐάν τις . . Lys.9.6; ἀ. τι Id.10.6; περὶ ὧν ὁ νόμος ἀ. μὴ κινῶσιν Arist.Pol.1298a38; τὰ ἀπηγορευμένα things forbidden, ib.1336b9, cf. S.E.P.1.152. 2 dissuade, πολλὰ ἀπαγορεύων οὐδὲν ἤνυε Hdt.9.66, cf. 3.124; ἀ. τινί τι Plu.Arat.35. II intr., bid farewell to, c. dat., ἀ. τῷ πολέμῳ give up, renounce war, Pl. Mx.245b: c. acc., τὴν ἀγκιστρείαν Aristanet.1.17; lose, στρώματα εἰς τὴν βαφήν Eun.VSp.487 B.: c. part., give up doing, οὔτε λέγων οὔτε ἀκούων ἀ. X.Cyn.1.16: also, grow weary of, ἀ. θεώμενος Id.Eq. 11.9: abs., give up, flag, fail, Pl.R.368c, 568d, Tht.200d (answering to ἀπεροῦμεν above); ἀ. γήρᾳ by old age, X.Eq.Mag.1.2; ἀ. ὑπὸ πόνων to be exhausted by... Id.An.5.8.3; ταχὺ ἀ. οἱ ἵπποι Arist.IA712a32; ἀ. πρὸς στρατείαν Plu.Cor.13; πρὸς κρύος Luc.Anach.24, cf. Eun.Hist. p.272 D.: also of things, τὰ ἀπαγορεύοντα worn out and useless, X. Cyr.6.2.33. III make an announcement, proclamation from, ἀπὸ τῶ λάω ὧ ἀπαγορεύοντι Leg.Gort.10.36, 11.13.
German (Pape)
[Seite 273] (aor. ἀπηγόρευσα Plat. Theaet. 200 d, gew. ἀπεῖπον; perf. ἀπηγόρευκα Luc., gew. ἀπείρηκα; fut. ἀπερῶ), 1) untersagen, verbieten, τινός Stob. Flor. 44, 12; Her. 3, 124; Σκύθῃσι, μὴ ἐπιβαίνειν 4, 125, u. so öfter mit μή u. inf.; Ar. Ach. 169 Aeschin. 1, 10 Plat. Prot. 334 c; μηδένα βάλλειν Xen. Cyr. 1, 4, 14; so immer bei Dem.; ὅπως μή Plat. Rep. I, 339 a; τί Arist. Pol. 7, 15, 6; τινὶ τὴν στρατείαν, Jem. von dem Feldzuge abreden, Plut. Arat. 35. – 2) entsagen, sich lossagen von etwas, es aufgeben, τῷ κατὰ θάλατταν πολέμῳ Plat. Menex. 245 b; πρὸς κρύος Luc. Gymn. 24; πρὸς πόνον Plut. Cor. 3; öfter εἰς στρατείαν, Alex. 47; c. partic., οὔτε λέγων οὔτε ἀκούων ἀπαγ. Xen. Cyn. 1, 16, nicht mehr im Stande sein, wo es überall übergeht in die Bdtg – 3) intrans., versagen, ermatten, Plat. Theaet. 200 d; ἡ τιμή Rep. VIII, 568 c; ὑπὸ πόνων ἀπαγορεύοντες, durch Anstrengungen erschöpft, Xen. An. 5, 8, 3; oft bei Sp., bes. Luc.; öfter mit partic., ἐσθίων Saturn. 22. Auch von Sachen, τὰ ἀπαγορεύοντα, das Abgenützte, unbrauchbar Gewordene, Xen. Cyr. 6, 2, 33.
French (Bailly abrégé)
impf. ἀπηγόρευον, ao. ἀπηγόρευσα, pf. ἀπηγόρευκα;
Pass. ao. ἀπηγορεύθην, pf. ἀπηγόρευμαι;
I. tr. 1 défendre, interdire : τι qch ; τινα ποιεῖν, τινι μὴ ποιεῖν à qqn de faire;
2 dissuader : τι de qch ; τινί τι PLUT qqn de faire qch;
II. intr. 1 renoncer à, τινι;
2 se laisser aller à, succomber à : ὑπὸ πόνων XÉN succomber à la fatigue ; πρός τι, εἴς τι reculer devant qch ; τὰ ἀπαγορεύοντα XÉN objets vieillis et hors d’usage.
Étymologie: ἀπό, ἀγορεύω.
