ὑποκρίνομαι

German (Pape)

[Seite 1221] fut. ὑποκρινοῦμαι, aor. ὑπεκρινάμην, Sp. auch in derselben Bdtg ὑπεκρίθην, wie Ctes. 41, – erwidern, antworten, Il. 7, 407 Od. 2, 111. 15, 170, u. Her. gew. so, statt des att. ἀποκρίνομαι (w. m. s.); auch von der Antwort des Orakels, ἡ Πυθίη ὑπεκρίνατο τοῖσι Λυδοῖσι 1, 91; so auch Thuc. 7, 44, welche Stelle schon die Alten bemerken; – von der Antwort des Haruspex, Plut. Caes. 43; τὰ θεῖα Strab. 7, 3,11; – auslegen, deuten, erklären, ἀλλ' ἄγε μοι τὸν ὄνειρον ὑπόκριναι, Od. 19, 535. 555, d. i. über Träume und andere Vorzeichen befragt werden und darauf antworten, oder sie unterscheiden, darüber entscheiden. – Bei den Att. gew. auf der Schaubühne Rede und Antwort geben, im Drama eine Rolle spielen, mit dem accus. der Rollen, der Personen, die dargestellt werden; τὸ βασιλικόν Arist. pol. 2, 11; Ἀντιγόνην ὑποκέκριται Dem. 19, 246; ἥρωα Luc. Nigr, 11; auch δρᾶμα, Dem. 19, 246; τραγῳδίαν, κωμῳδίαν, eine Tragödie, ein Lustspiel darstellen oder aufführen, Luc. Merc. cond. 30; Plut. Dem. 28; u. pass., ὑπεκρίθησαν τραγῳδοί, man spielte Tragödien, Ath. 539 a; τὴν μανίαν Luc. Salt. 84. – Es wurde auch von dem ähnlich deklamirenden, theatermäßigen Vortrage der spätern Rhapsoden und der Redner gebraucht, s. Wolf prolegom. XCVI; Jac. Ach. Tat. p. 670; u. drückt einen Tadel aus, wie Dem. 18, 15, αἰτίας καὶ σκώμματα καὶ λοιδορίας συμφορήσας ὑποκρίνεται, er übertreibt wie ein Schauspieler. – Uebrtr., heucheln, eine fremde Miene, Sprache u. s. w. annehmen, sich verstellen, ὑποκρίνῃ μὲν δεδωκέναι, φαίνῃ δὲ κατ' οὐδ' ὁντινοῦν τρόπον δεδωκώς Dem. 31, 8 (vgl. ὑποστέλλω); bes. Sp., ὑποκρίνονται τὴν ἡσυχίαν ἄγειν Pol. 2, 49, 7; ὑποκριθεὶς ὡς πεπεισμένος 5, 25, 7.

French (Bailly abrégé)

impf. ὑπεκρινόμην, f. ὑποκρινοῦμαι, ao. ὑπεκρινάμην et ὑπεκρίθην, pf. ὑποκέκριμαι;
I. répondre : τινι à qqn ; τι qch ; p. ext. expliquer, interpréter (en réponse à une question) : ὄνειρον OD un songe;
II. donner la réplique dans un dialogue de théâtre ; jouer un rôle : ἥρωα LUC jouer un rôle de héros ; τὰ πρῶτα LUC jouer les premiers rôles ; τραγῳδίαν PLUT, κωμῳδίαν ARSTT jouer la tragédie, la comédie ; προσωπεῖα LUC jouer des rôles de pantomime ; abs. jouer la comédie, être comédien ou acteur ; p. ext. débiter ou jouer comme un acteur ; d’où
1 réciter, déclamer : λόγους ἀλλοτρίους LUC les discours d’autrui;
2 contrefaire, feindre ; μανίαν LUC contrefaire la folie ; avec l’inf. : feindre de.
Étymologie: ὑπό, κρίνω.

English (Autenrieth)

aor. opt. -κρίναιτο, imp. ὑπόκρῖναι, inf. -κρίνασθαι: answer (<<><>>νί); interpret, ὄνειρον, and abs., Od. 19.535, , Il. 12.228, cf. Il. 5.150.

English (Strong)

middle voice from ὑπό and κρίνω; to decide (speak or act) under a false part, i.e. (figuratively) dissemble (pretend): feign.