βοῦνις
ὦ θάνατε παιάν, μή μ᾽ ἀτιμάσῃς μολεῖν· μόνος γὰρ εἶ σὺ τῶν ἀνηκέστων κακῶν ἰατρός, ἄλγος δ᾽ οὐδὲν ἅπτεται νεκροῦ. → O death, the healer, reject me not, but come! For thou alone art the mediciner of ills incurable, and no pain layeth hold on the dead.
English (LSJ)
ιδος, ἡ, hilly, Ἀπίαν βοῦνιν A.Supp.117 (lyr.); voc. ἰὼ γᾶ βοῦνι, πάνδικον σέβας (prob. for βουνῖτι ἔνδικον) ib.776 (lyr.).
Spanish (DGE)
• Morfología: [voc. βοῦνι A.Supp.776; ac. βοῦνιν A.Supp.117]
adj. fem. montuoso γᾶ A.Supp.776, cf. 117.
German (Pape)
[Seite 458] ιδος, ἡ, hügelig, γῆ Aesch. Suppl. 117. 128.
French (Bailly abrégé)
seul. voc. βοῦνι et acc. βοῦνιν;
adj. f.
couvert ou accidenté de collines.
Étymologie: βουνός.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
Russian (Dvoretsky)
βοῦνις: adj. f (dat. βούνι, acc. βοῦνιν) холмистая (γᾶ Aesch.).
Greek (Liddell-Scott)
βοῦνις: -ιδος, ἡ, βουνώδης, Ἀπίαν βοῦνιν Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 117· κλητ., ἰὼ γᾱ βοῦνι, πάνδικον σέβας (ὡς ὁ Paley ἀντὶ βουνῖτι ἔνδικον) αὐτόθι 776.
