ιατρικός

Greek Monolingual

-ή, -ό (ΑΜ ἰατρικός, -ή, -όν, Α ιων. τ. ἰητρικός) ιατρός
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον γιατρό («ιατρικός σύλλογος»)
2. το θηλ. ως ουσ. η ιατρική
η επιστήμη που έχει αντικείμενο τη διατήρηση της υγείας και τη θεραπεία τών νόσων
νεοελλ.
1. το ουδ. ως ουσ. το ιατρικό
το γιατρικό, φάρμακο που θεραπεύει ή ανακουφίζει από σωματικό ή ψυχικό πόνο
2. φρ. «ιατρικό συμβούλιο» — συμβούλιο ιατρών που συγκαλείται σε περιπτώσεις σοβαρής κατάστασης ενός ασθενούς, επικίνδυνης εξέλιξης της νόσου ή δυσχερούς διάγνωσής της
αρχ.
1. ο έμπειρος στην ιατρική επιστήμη («γυνὴ ὶατρική», Πλάτ.)
2. αυτός που μπορεί να θεραπεύσει, να απαλλάξει από κάτι («περὶ τὴν ψυχὴν... ἰατρικὸς ὤν», Πλάτ.)
3. (για φάρμακο) ο κατάλληλος για θεραπεία
4. το ουδ. ως ουσ. τὸ ἰατρικόν
α) φόρος για τη συντήρηση τών γιατρών
β) το σύνολο τών γιατρών, το ιατρικό σώμα
5. το αρσ. ως ουσ. ὁ ἰατρικός (ενν. δάκτυλος)
ο δείκτης.
επίρρ...
ιατρικώς και -ά (Α ἰατρικῶς)
νεοελλ.
από ιατρική άποψη
αρχ.
1. με ιατρικούς όρους («ἰατρικῶς ἐκφέρεσθαι», Φιλόδ.)
2. με εμπειρία στην ιατρική.