ταχυεργός

English (LSJ)

ταχυεργόν,
A doing or working quickly, Nonn. D. 28.79; ὀπός ib.29.157; epithet of Horus, Sammelb.5620.14.
II hasty, App.Pun.47, BC2.120, Adam.1.16.

French (Bailly abrégé)

ός, όν :
prompt à exécuter, diligent ; en mauv. part expéditif.
Étymologie: ταχύς, ἔργον.

Greek (Liddell-Scott)

τᾰχυεργός: -όν, ὁ ταχέως ποιῶν τι ἢ ἐργαζόμενος, Νόνν. Εὐαγγ. κ. Ἰω. 5. 37. ΙΙ. ἄστατος, ἀσταθής, Ἀππ. Καρχηδ. 47, Ἐμφυλ. 2. 120, κλπ.

Greek Monolingual

-ό / ταχυεργός, -όν, ΝΜΑ
Ο γρήγορος στη διεκπεραίωση ενός έργου
αρχ.
1. ευσπευσμένος, βιαστικός
2. ασταθής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ταχυ- + -εργός (< ἔργον), πρβλ. θρασυεργός].

Greek Monotonic

τᾰχυεργός: -όν (*ἔργω), αυτός που εργάζεται με γρήγορο ρυθμό, που κάνει κάτι γρήγορα.

Middle Liddell

τᾰχυ-εργός, όν [*ἔργω
working quickly.